مقالات منابع طبیعی

منطقه الموت به وسعت 170461 هکتار در شمال شرقي استان قزوين واقع است. تمام منطقه کوهستاني است. بلندترين نقطه آن قله سيالان با ارتفاع 4175 متر و پست ترين نقطه آن روستاي بازرگا در حاشيه رودخانه شاهرودبا ارتفاع 658 متر از سطح درياست. براي اولين بار گونه هاي گياهي منطقه الموت بين سال هاي 1385تا 1375 جمع آوري و شناسايي گرديد و شکل زيستي، پراکنش جغرافيايي و طيف زيستي آن ها با تعيين درصد گونه،گونه هاي متعلق به هر يک از آن ها ارايه گرديد. نتايج نشان داد از 782 گونه، يک گونه از نهان زادان آوندي، 108 گونه تک لپه اي و 673 گونه دولپه اي هستند که به 86 تيره و 452 جنس تعلق دارند. مهم ترين تيره هاي گياهي منطقه از نظر غناي گونه به ترتيبAsteraceae  با 110 گونه، Papilionaceae  با 83 گونه، Poaceae  با 73 گونه Lamiaceae با 68 گونه، Apiaceae  با53 گونه و 27 تيره فقط شامل يک جنس و يک گونه هستند. از لحاظ شکل زيستي به طور عمده 418 گونه ( 45/ 53 درصد) همي کريپتوفيت، 215 گونه تروفيت (49/ 27 درصد)، 46 گونه (89/ 5 درصد) ژئوفيت، 37 گونه (73/ 4 درصد) کامفيت و 53 گونه (77/ 6 درصد) فانروفيت هستند. 04/ 46 درصد گونه هاي فلور منطقه انحصاري ناحيه ايراني – توراني، 39/ 6 درصد جهاني، 51/ 0 درصداروپا - سيبري و بقيه عنصر چندمنطقه اي هستند. حدود 29 درصد گونه ها به عنوان گياهان دارويي و معطر مي باشند. گونه Moluccella laevis به عنوان گياه نادر استان مي باشد که فقط در يک محل آن هم به صورت محدود پراکنش دارد. گونه خلرLathyrus alamutensis  به عنوان گونه اي جديد استان قزوين شناسايي شده که بعدا معرفي مي شود.

 نسخه قابل چاپ