پاسخ به:بانک مقالات بینایی
پنج شنبه 8 تیر 1391 8:55 AM
| 10 : بينا پاييز 1382; 9(1 (پي در پي 33)):69-95. |
| ماكولوپاتيهاي ديابتي: تشخيص و درمان |
| سهيليان مسعود*,رضايي امير |
| * تهران، پاسداران، بوستان نهم، بيمارستان لبافي نژاد، مركز تحقيقات چشم، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي |
|
ادم ماكولا شايع ترين علت كاهش ديد در بيماران ديابتي است و در همه سنين ممكن است روي دهد ولي در ديابت نوع بزرگسالان زودتر بروز ميكند. ادم ماكولا در اثر سازوكارهاي بيماري زاد مختلفي بود به وجود مي آيد و به انواع كانوني، منتشر، سيستوييد و ايسكميك و هيالوييد خلي و همچنين ادام ثانوي به بيماريهاي انسداد عروقي از قبيل انسدادهاي سياهرگي شبكيه و ادم ماكولاي ثانوي به عمل آب مرواريد نيز خيلي شايعند. در حال حاضر، فوتوكواگوليشن ليزري، موثرترين درمان شناخته شده براي ادم ماكولاي ديابتي است ولي كنترل قند و فشارخون و درمان نارسايي قلبي و كليوي در صورت وجود، درمانهاي موثر و تكميلي همراه با ليزر ماكولا ميباشند. به تازگي، استفاده از استازولاميد خوراكي در درمان ادم ماكولاي ديابتي مقاوم به درمان با ليزر، تاثير كمي نشان داده است؛ به همين دليل در حال حاضر درمانهاي دارويي ديگري از قبيل مهار كننده هاي پروتيين كيناز C- و تزريق داخل زجاجيه اي استروييدها (فلوسينولون و تريامسينولون) تحت بررسي ميباشند. البته، هنوز گزارش مبتني بر شواهدي براي درمان طبي ادم ماكولاي ديابتي وجود ندارد. در مقابل، گزارشهاي اخير، تاثير خوب ويتركتومي را به ويژه در انواعي كه همراه با ماكولوپاتي اگزوداتيو و اثر كششي زجاجيه مي باشند، نشان داده اند. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
