بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين ميزان موفقيت تلسكوپ بر تغييرات بينايي افراد مراجعه كننده به كلينيك كم بينايي صبا در سال 1381.
روش پژوهش: تحقيق به روش كارآزمايي باليني از نوع مقايسه قبل و بعد بر روي 16 بيمار مبتلا به كم بينايي ناشي از بيماريهاي مختلف انجام شد كه استفاده از عينك، عدسي تماسي و جراحي، تأثيري بر افزايش بينايي آنها نداشت. ميزان بينايي با حداكثر تصحيح بدون تلسكوپ و با تلسكوپ تعيين گرديد. براي تعيين تاثير تلسكوپ در افزايش بينايي از عامل (MEF) magnification efficacy factor استفاده شد. پس از ارايه آموزشهاي حضوري جهت استفاده صحيح از تلسكوپ و استفاده از راهنماي مخصوص براي تمرين در منزل، در يك پيگيري 8 ماهه، ميزان رضايت بيماران، نظر آنها راجع به تلسكوپ و بينايي حال از آن و مدت زمان و ميزان استفاده از اين واسيله مورد بررسي قرار گرفت.
يافته ها: از 16 بيمار مورد بررسي، 13 نفر مود و 3 نفر زن در سنين 24±34.2 سال بودند كه عمدتا به ماكولوپاتي، ديابت و اختلالات عصبي مبتلا بودند. يازده نفر داراي ديد دو چشمي و 5 نفر داراي ديد يك چشمي بودند. حدت بيناي با حداكثر تصحيح بدون تلسكوپ بين 20.630 تا 20.100 در فاصله 1 تا 3 متري و حداكر بينايي با تلسكوپ بين 20.320 تا 20.40 در فاصله 6 متري بود. بيماران در 75 درصد موارد داراي MEF بيش از يك و در 25 درصد موارد داراي MEF كمتر از يك بودند. چهارده بيمار از تلسكوپ راضي بودند و 2 نفر رضايت اندكي داشتند. همه اين تغييرات به لحاظ آماري معني دار بودند(P<0.05) .
نتيجه گيري: استفاده از وسايل كمك بينايي به ويژه تلسكوپ باعث افزايش حدت بينايي مي گردد. نظر به اينكه استفاده از اين وسايل در جامعه ما در حال حاضر مرسوم نيست، توصيه ميگردد كه مراكزي براي توانبخشي بينايي در كشور تاسيس گردند تا بتوان ابتدا فرهنگ عمومي براي استفاده از اين وسايل را ايجاد نمود و در عين حال آگاهي جامعه نسبت به كاربرد چنين وسايلي را افزايش داد.

 نسخه قابل چاپ