بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين شيوع گلوكوم و الگوي پراكندگي آن در افراد بالاي 40 سال ساكن شهر تهران در سال 81-1380.
روش پژوهش: مطالعه به روش مقطعي با نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده خوشه اي و با حجم نمونه 2200 نفر بر روي جمعيت فوق انجام شد. افراد پس از اخذ رضايت نامه آگاهانه، تحت مصاحبه و معاينه جامع پزشكي شامل رفركشن، تعيين بهتري ديد اصلاح شده، معاينه خارجي چشم و سگمان قدامي به وسيله بيوميكروسكوپ اسليت لمپ، تعيين فشار داخل چشمي باترنومتر اپلاناسيون گلدمن، فوندوسكوپي و گونيوسكوپي و در موارد مشكوك، سنجش ميدان بينايي قرار گرفتند. گلوكوم براساس وجود دو مورد از سه مورد زير شامل تغييرات گلوكومي عصب بينايي، فشار داخل چشمي غيرطبيعي يا نقص گلوكومي ميدان بينايي تشخيص داده شد.
يافته ها: در مجموع 4418 فرد بالاي 40 سال دعوت شدند كه 2184 نفرشان در مطالعه شركت نمودند (پاسخ دهي 50 درصد). در نهايت، 2160 نفر شامل 814 مرد (38 درصد) و 1346 زن (62 درصد) در سنين 10.2±55.14 سال (96-40 سال) مورد بررسي قرار گرفتند. شيوع كلي گلوكوم 1.44 درصد؛ شامل 0.46 درصد POAG، 0.33 درصد PACG، 0.28 درصد NTG،0.23 درصد گلوكوم كپسولار و 0.14 درصد ساير انواع گلوكوم بود. شيوع گلوكوم در مردان 2.3 برابر زنان بود (2.2 درصد در برابر 0.97 درصد). شيوع گلوكوم در افراد 80 ساله يا بالاتر، 4.9درصد و در افراد 49-40 سال، 0.55 درصد بود. شيوع گلوكوم مشكوك در كل 2.2 درصد شامل 1.1 درصد OHT و 1.1 درصد تغيير مشكوك گلوكومي عصب بينايي بود. مبتلايان به گلوكوم، در 90.3 درصد موارد داراي اختلال گلوكومي در معاينه و در 83.9 درصد موارد داراي تغييرات گلوكومي ميدان بينايي بودند. در 223 نفر (10.3 درصد افراد مورد مطالعه) ميدان بينايي اندازه گيري شد كه از اين موارد، 15.2 درصد داراي تغييرات گلوكومي بودند و 11.7 درصدشان به تشخيص گلوكوم رسيدند. مبتلايان به گلوكوم در 80.6 درصد موارد از بيماري خود اطلاع نداشتند.
نتيجه گيري: شيوع گلوكوم در افراد بالاي 40 سال ساكن شهر تهران قابل توجه است و مهم تر اينكه اكثر قاطع مبتلايان از بيماري خود بي اطلاعند. به علاوه، مشاركت افراد جامعه در پژوهش رضايت بخش نيست. تونومتري به روش اپلاناسيون، گونيوسكوپي و معاينه عصب بينايي؛ به عنوان برنامه غربالگري گلوكوم در مطالعات جمعيتي و تكرار چنين پژوهش در سطح ملي يا در ساير نقاط كشور پيشنهاد مي گردد.

 نسخه قابل چاپ