بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين وضعيت ضايعات ديررس چشمي و ناتواني كاركرد ريوي در مجروحان شيميايي ناشي از گاز خردل در مراجعه كنندگان به كميسيونهاي پزشكي بنياد جانبازان طي سال 1380.
روش پژوهش: پژوهش به روش توصيفي بر روي 500 نفر از جانبازان شيميايي ناشي از گاز خردل كه 10 سال از مصدوميت آنان گذشته بود و به طور مستمر مراجعه مينمودند، انجام شد. معاينات كامل چشمي و ريوي توسط يك چشم پزشك و يك متخصص ريه انجام شد و گروه بندي از نظر شدت ضايعات به صورت خفيف، متوسط و شديد صورت گرفت. يافته ها توسط آزمون كاي دو مورد قضاوت آماري قرار گرفتند و يا در قالب آماره هاي توصيفي ارايه شدند.
يافته ها: پانصد جانباز مورد بررسي، همگي مرد بودند و در سنين 50-30 سال قرار داشتند كه 48 درصد (بيشترين فراواني) در گروه سني 35-30 سال بودند. مصدومان در  82.2درصد موارد فقط يكبار، 12.2 درصد موارد 2 بار، 1.8 درصد 3 بار و 3.8 درصد بيش از 3 بار در تماس با گاز خردل بودند. از نظر مصرف دارو، 77.2 درصد داراي سابقه مصرف داروهاي چشمي، ريوي و پوستي بودند و در 99.2 درصد موارد، عارضه پوستي داشتند. ضايعات ديررس چشمي و ريوي در همه مجروحان وجود داشت كه ضايعات چشمي در 80 درصد موارد خفيف، در 13.2 درصد موارد متوسط و در 11.2درصد موارد شديد بودند. ضايعات ديررس متوسط و شديد ريوي در سطح بالاتري نسبت به ضايعات ديررس متوسط و شديد چشمي قرار داشتند و از نظر آماري، رابطه ضايعات چشمي و ريوي معني دار بود.
نتيجه گيري: در مراحل ديررس، فراواني عوارض خفيف چشمي بيشتر از عوارض ريوي است ولي عوارض متوسط و شديد ريوي بيشتر از چشمي است با توجه به عوارض ديررس پيش رونده، پيشنهاد ميشود تحقيقات جامع تر در مورد عوارض چشمي، ريوي، پوستي، خوني و … در اين مجروحان انجام شود.

 نسخه قابل چاپ