بانک مقالات بینایی

هدف: گزارش دو مورد پيوند مجدد قرنيه (regraft) در دو بيمار مبتلا به قوز قرنيه به منظور اصلاح آمتروپي و آستيگماتيسم بالا پس از پيوند قرنيه.

معرفي بيمار: بيمار اول مرد 34 ساله مبتلا به قوز قرنيه بود که 6 ماه پس از پيوند که بخيه ها بر داشته شدند، دچار دوربيني بالا شد. با در نظر گرفتن طول قدامي – خلفي زجاجيه (57/14 ميلي متر)، پيوند مجدد انجام گرديد که با تغيير تفاوت انداز قرينه گيرنده و دهنده، عيب انکساري اصلاح شد. بيمار دوم مرد 21 ساله مبتلا به قوز قرنيه بود که او هم پس از برداشتن بخيه ها، دچار نزديک بيني بالا و آستيگماتيسم گرديد که پس از بررسي طول قدامي – خلفي زجاجيه (32/17 ميلي متر)، پيوند مجدد قرنيه انجام شد و با تغيير تفاوت اندازه قرنيه گيرنده و دهنده، عيب انکساري وي اصلاح شد.

نتيجه گيري: در بيماران مبتلا به قوز قرنيه، توجه به طول قدامي - خلفي زجاجيه مي تواند در انتخاب بهترين اختلاف اندازه دهنده - گيرنده جهت پيش گيري و يا اصلاح عيوب انکساري قابل توجه بعد از پيوند قرنيه مفيد باشد.

 نسخه قابل چاپ