بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين عوارض و استفاده از مش مرسيلن به عنوان پوشش جديدي براي ايمپلنت هيدروکسي آپاتيت.

روش پژوهش: اين مطالعه به روش مجموعه موارد مداخله اي ( (interventionalبه صورت آينده گر در 55 بيمار بعد از تخليه چشم که توسط يک جراح تحت عمل خراحي کار گذاشتن هيدروکسي آپاتيت (Ha) با پوشش مش مرسلين به صورت ايمپلنت اوليه يا به طور ثانويه قرار گرفتند، انجام پذيرفت. نتايج و عوارض مهم استفاده از مش مرسلين قبل و بعد از pegging بررسي شد.

يافته ها: بيماران شامل 29 مرد (52.7 درصد) و 26 زن (47.3 درصد) بودند. متوسط سن بيماران در زمان گذاشتن ايمپلنت 27.55±13.65 سال(3ماه تا 71 سال) و زمان متوسط پي گيري 19.1±8.1 ماه بود. زمان پي گيري 17 بيمار کمتر از 6 ماه و در 38 بيمار (69.1 درصد) بيش تر از 6 ماه بود. براي 28بيمار (51 درصد) ايمپلنت اوليه و براي 27 بيمار (49درصد) ايمپلنت ثانويه گذاشته شد. در 38 بيمار (65.5 درصد) پس از عمل جراحي،pegging  انجام شد که به طور متوسط 6.5±11.27 ماه (5 ماه تا 39 ماه) بعد از عمل تخليه چشم بود. قبل از pegging، 2 مورد (5.2 درصد) دچار اکسپوژر شدند که يک مورد در ايمپلنت اوليه و يک مورد در ايمپلنت ثانويه اتفاق افتاد. يکي از موارد اکسپوژر، در مدت پيگيري، خود به خود بهبود يافت و يک مورد تا آخرين معاينه، اکسپوژر داشت. هيچ کدام از بيماران دچار التهاب socket نشدند. بعد از pegging، يک بيمار دچار اکسپوژر، 4 مورد دچار گرانولوما و 3 مورد دچار ترشح شدند.

نتيجه گيري: مش مرسيلن جايگزين مناسبي براي صلبيه دهنده جهت پوشش هيدروکسي مي باشد و مزاياي آن شامل در دسترس و ارزان بودن و استفاده ساده مي باشند.

 نسخه قابل چاپ