پاسخ به:بانک مقالات بینایی
چهارشنبه 7 تیر 1391 11:12 PM
| 8 : بينا زمستان 1383; 10(2 (پی در پی 38)):200-206. |
| حساسيت و اختصاصي بودن سونوگرافي چشم در پيش بيني يافته هاي حين عمل ويركتومي عميق |
| مهدي زاده مرتضي,فروردين مجيد,كارانجام محمدعلي,طوسي فروغ |
|
هدف: تعيين حساسيت و اختصاصي بودن سونوگرافي هاي انجام شده چشمي در يافتن ضايعات شبکيه و زجاجيه قبل از انجام عمل ويترکتومي عميق چشم در بيماران دچار کدورت مديا در مقايسه با يافته هاي حين عمل. روش پژوهش: پرونده 42 بيمار که طي 6ماه اول سال 1379در بيماران خليلي شيراز مورد عمل ويترکتومي عميق قرار گرفته بودند، مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي سونوگرافي (براساس گزارش سونوگرافي که توسط يک متخصص سونوگرافي واحد گزارش شده بودند) با يافته هاي گزارش عمل بيمار (که توسط يک جراح واحد انجام شده بودند) مقايسه گرديدند. بيماران براساس مولفه هاي تشخيص و درمان، در 5 گروه طبقه بندي شدند: 1) کدورت زوجاجيه، 2) جدا شدگي شبکيه، 3) جسم بيگانه داخل چشمي، 4) پارگي ديواره خلقي چشم و 5) جدا شدگي مشيميه. يافته ها: حساسيت سونوگرافي در تشخيص جسم بيگانه داخل چشمي يا وجود کدورت زجاجيه و يا پارگي ديواره خلفي چشم 100درصد، در تشخيص جدا شدگي شبکيه 90درصد و در تشخيص جداشدگي مشيميه 71.4 درصد بود. ميزان اختصاصي بودن سونوگرافي در همه موارد به جز کدورت زجاجيه، بالاي 80 درصد و در مورد اخير 71.4 درصد بود. نتيجه گيري: حساسيت و اختصاصي بودن سونوگرافي هاي انجام شده در پيش بيني ضايعات پنج گانه زجاجيه و شبکيه مورد مطالعه در مرکز قابل قبول است و تکيه بر گزارش هاي سونوگرافي جهت تصميم گيري در مورد عمل بيمار، در غالب موارد به جا و صحيح خواهد بود. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
