بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين نتايج بينايي و انكساري و تغييرات شاخصهاي توپوگرافيك و حساسيت كنتراست بعد از عمل ليزيك به روش كراس سيلندر و با استفاده از ليزر اگزايمر تكنولاس 217-C در بيماران آستيگمات مخلوط.
روش پژوهش: دراين كارآزمايي باليني از نوع مقايسه قبل و بعد، 15 چشم آستيگمات مخلوط در 8 بيمار كانديد ليزيك، بررسي شدند. قدرت انكساري سيلندر و كروي (اسفر)، شاخصهاي توپوگرافيك و حساسيت كنتراست، قبل و در فواصل يك ماه و سه ماه پس از ليزيك تعيين شدند. شاخصهاي توپوگرافيك شام Asphericity (ميزان (Q، حدت قرنيه اي مورد انتظار (PCA) و شاخص همگوني قرنيه اي (CUI)، از برنامه HDS از دستگاه توپوگرافي EyeSys-2000 استخراج شدند. حساسيت كنتراست براي بسامدهاي فضايي 3، 6، 12 و 18 دور در درجه با استفاده از تابلوي (CSV-1000) Vector Vision اندازه گيري گرديد.
يافته ها: قبل از عمل، ميزان سيلندر 1.36±3.5- ديوپتر و در محدوده 5.1- تا 6.5- ديوپتر و معادل كروي (SE) نيز +1.33±1.3 و در محدوده 0.25+ تا 3.5- ديوپتر بود. ميزان سيلندر و كروي بيماران  3ماه بعداز عمل، به ترتيب به 0.54±0.76- و 0.72±0.36+ ديوپتر كاهش يافت(P=0.001) . سه ماه پس از عمل، 11 چشم (72.7 درصد)، كمتر از يك ديوپتر آستيگماتيسم داشتند؛ همه چشمها، ديد اصلاح نشده 20.30 يا بهتر و 53 درصد چشمها ديد اصلاح نشده 20.20 داشتند. نتايج حساسيت كنتراست، نشان دهنده كاهش كنتراست در تمامي بسامدهاي فضايي در يك ماه پس از عمل بود كه بعد از 3 ماه پس از عمل، به مقادير قبل از عمل بازگشت.Asphericity  بيماران، 3 ماه بعد از عمل، به ميزان 0.16±0.15- كاهش نشان داد (P=0.01) و PCA وCUI ، تغيير بارزي از نظر آماري نسبت به قبل از عمل نداشتند.
نتيجه گيري: ليزيك به روش كراس سيلندر، روش موثري براي اصلاح آستيگماتيسم مخلوط است و قرنيه حالت Prolate خود را حفظ ميكند و حساسيت كنتراست بيماران در فاصله 3-1 ماه پس از عمل، به مقادير قبل از عمل در تمامي بسامدهاي فضايي برمي گردد.

 نسخه قابل چاپ