بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه دونوع ويسکوالاستيک مورد استفاده در جراحي آب مرواريد، شامل هياتورونات سديم و هيدروکسي پروپيل متيل سلولز در ايجاد يووييت بعد از عمل به روش فيکوامولسيفيکيشن.

روش پژوهش: مطالعه به روش کارآزمايي باليني تصادفي شده بر روي 81 چشم که در مرکز پزشکي دکتر لبافي نژاد تحت عمل فيکوامولسيفيکيشن و کارگذاري لنز داخل چشمي از جنس PMMA قرار گرفتند، انجام شد. بيماران مبتلا به ديابت، سندرم سودو اكسفوليشن، يووييت حاد يا مزمن، سابقه عمل جراحي داخل چشمي ، سابقه مصرف استروييد سيستميک يا موضعي دو هفته قبل از جراحي، وارد مطالعه نشدند. چشم هاي واجد شرايط به دو گروه تقسيم شدند و به طورتصادفي براي گروه اول (39مورد) از ويسکوالاستيک HPMC و براي گروه دوم (42مورد) از هيالورونات سديم استفاده شد. بيماران از نظر بروز يووييت بعد از عمل، به مدت 3 ماه پي گيري شدند.

يافته ها: ميانگين سني در گروه HPMC، 63.4 سال و در گروه هيالورونات سديم، 5/64 سال بود. در گروه HPMC، 65 درصد افراد و در گروه هيالوروناتسديم، 51 درصد افراد مرد بودند. در گروه HPMC، 21.1 درصد (8 موررد) و در گروه هيالورونات سديم، 6/32 درصد (14 مورد) از بيماران دچار فشار خون بالا بودند. در گروه HPMC در 35.1 درصد (13 مورد) از بيماران، چشم مقابل پيش تحت عمل جراحي آب مروايد قرار گرفته بود. اين ميزان در گروه هيالورونات سديم 48 درصد (20 مورد) بود. متوسط زمان انجام فيکو در گروه HPMCT، 133±63 ثانيه و در گروه هيالورونات سديم 66±150 ثانيه بود. هيچ کدام از اين تفاوت ها به لحاظ آماري معني دار نبودند. در گروه HPMC، 20.5 درصد از بيماران (8 مورد) دچار يووييت بعد از عمل شدند در صورتي که در گروه هيالورونات سديم، 4/2 درصد از بيماران (يک مورد) دچار اين عارضه گرديدند P<0.017)، آزمون دقيق فيشر).

نتيجه گيري: استفاده از ويسکوالاستيک هيالورونات سديم در مقايسه با HPMC در عمل جراحي آب مرواريد، شيوع يووييت بعد از عمل را کاهش مي دهد. بنابراين توصيه مي شود در مواردي که احتمال يووييت بعد از عمل بالاست (مانند افراد مبتلا به ديابت، سابقه يووييت و کودکان)، درصورت در دسترس بودن، از هيالورونات سديم استفاده گردد.

 نسخه قابل چاپ