بانک مقالات بینایی

هدف: ارزيابي نتايج پيوند قرنيه در بيماران مبتلا به ديستروفي ماکولر قرنيه در مرکز پزشکي شهيد لبافي نژاد طي سالهاي 1381-1365.

روش پژوهش: اين مطالعه به صورت توصيفي بر روي مجموعه بيماران مبتلا به ديستروفي ماکولر قرنيه انجام شد که طي سالهاي مورد بررسي، تحت عمل جراحي پيوند قرنيه قرار گرفته بودند. بيماران داراي اطلاعات کامل پرونده اي، فراخوان شدند و تحت معاينه مجدد کامل چشم قرار گرفتند. افرادي که در معاينه فراخوان شرکت نمودند و دست کم 6 ماه از عمل جراحي پيوند قرنيه آن ها گذشته بود و داراي معاينات و پي گيري کامل بودند، در اين مطالعه وارد شدند.

نتايج: در نهايت،62 چشم از 39 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند. سن بيماران در زمان اولين مراجعه 1/12+30 سال (12 تا 58 سال) و در زمان پيوند قرنيه 33/10±34 سال (13 تا 58 سال) بود. مدت پي گيري بيماران بعد از پيوند قرنيه 3/47±52 ماه (6 تا 190 ماه) بود. بهترين ديد اصلاح شده بيماران قبل از جراحي، 4/0±4/1 لاگمار (100/4) بود. بعد از جراحي، ديد اصلاح نشده به 44/0±6/0 لاگمار (80/20) رسيد (P<0.0001). ديد اصلاح شده در زمان پي گيري، 32/0±2/0 لاگمار (32/20) بود. عيب انکساري معادل کروي در پايان پي گيري، 24/3±28/2- ديوپتر و آستيگماتيسم، 50/2±32/3 ديوپتر بود. روش بخيه زدن پيوند، تاثيري در ميزان آستيگماتيسم نهايي نداشت. ديد اصلاح شده در 36 چشم که در سنين کم تر از 35 سالگي پيوند شده بودند، 4/0±15/0 لاگمار و در 26 چشم که در سنين 35 سالگي يا بالاتر از تحت عمل جراحي پيوند قرار گرفته بودند، 25/0±26/0 لاگمار بود (P=0.005). در 12 چشم (4/19درصد) طي مدت پي گيري، واکنش ايمونولوژيک دفع پيوند روي داد که اولين واکنش دفع در اين چشم ها ، 5/3±1/6 ماه (2 تا 14 ماه) بعد از پيوند قرنيه روي داد. در يک چشم به علت ضربه شديد به چشم، کدورت پيوند و شکست (failure) روي داد. بقيه موارد پيوند (4/98درصد) در پايان دوره پي گيري شفاف بودند.

نتيجه گيري: در بيماران مبتلا به ديستروفي ماکولرقرنيه، ميزان بقاي پيوند در حد عالي بود. پيوند قرنيه در ديستروفي ماکولرقرنيه، باعث بهبود چشم گير ديد مي گردد و وضعيت بينايي بيماران بعد از پيوند مطلوب است .در اين مطالعه ، بيماراني که قبل از 35 سالگي تحت عمل جراحي پيوند قرنيه قرار گرفتند، بينايي بهتري بدست آورد.

 نسخه قابل چاپ