بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه نتايج و عوارض عمل ترابكولكتومي استاندارد و عمل ترابكولكتومي با بخيه موقت در مراكز امام حسين (ع) طي سال هاي 82-1381.
روش پژوهش: اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني تصادفي شده بر روي 42 چشم از 42 بيمار مبتلا به گلوكوم اوليه كه بيماري آن ها با حداكثر درمان دارويي (MMT) قابل كنترل نبود، انجام شد. در هر گروه 21 چشم از 21 بيمار وارد شدند. در يك گروه، عمل ترابكولكتومي استاندارد و در گروه ديگر عمل ترابكولكتومي با بخيه موقت انجام شد. عوارض كوتاه مدت بعد از عمل و هم چنين فشار داخل چشمي(IOP)  در پايان دوره پي گيري، ارزيابي و بين دو گروه مقايسه شدند.
يافته ها: متوسط دوره پي گيري در گروه بدون بخيه موقت 9.4±6.4 ماه و در گروه داراي بخيه موقت 11.7±6.5 ماه بود. متوسط IOP در پايان دوره پي گيري در گروه بدون بخيه موقت 13.95±4 ميلي متر جيوه و در گروه داراي بخيه موقت 14.75±3 ميلي متر جيوه بود(P=0.58) . متوسط كاهش IOP در پايان دوره پي گيري در گروه بدون بخيه موقت 54.5 درصد و در گروه داراي بخيه 56 درصد بود(P=0.58) . ميزان IOP مساوي يا كم تر از 20 ميلي متر جيوه بدون استفاده از دارو در پايان دوره پي گيري، در 15 بيمار گروه بدون بخيه و در 14 بيمار گروه داراي بخيه به دست آمد كه به اين ترتيب، ميزان موفقيت در گروه بدون بخيه موقت 71.4 درصد و در گروه بخيه موقت 66.7 درصد بود(P=0.58) . اتاق قدامي كم عميق درجه III در 2 چشم از گروه بدون بخيه موقت ايجاد شد ولي در گروه داراي بخيه موقت، اين عارضه ديده نشد. در پايان دوره پي گيري، هر دو گروه از نظر ميزان IOP و نياز به دارو جهت كنترلIOP ، يكسان بودند.
نتيجه گيري: استفاده از بخيه موقت در عمل ترابكولكتومي، از عوارض كوتاه مدت بعد از عمل مي كاهد ولي از نظر كنترل فشار داخل چشمي با گروه ترابكولكتومي استاندارد تفاوتي ندارد و ميزان موفقيت جراحي در هر دو گروه مشابه است.

 نسخه قابل چاپ