بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين ويژگي هاي اپيدميولوژيك و سبب شناختي بيماران مبتلا به انسداد سرخرگ مركزي شبكيه در مراجعه كنندگان به بيمارستان فارابي تهران طي سال هاي 82-1381
روش پژوهش: همه بيماران مبتلا به انسداد سرخرگ مركزي شبكيه كه طي دوره زماني مورد مطالعه به اورژانس بيمارستان فارابي مراجعه نمودند، وارد مطالعه شدند. براي همه بيماران، درمان هاي معمول انسداد سرخرگ مركزي شبكيه انجام شد. همه بيماران جهت مشاوره قلب فرستاده شدند و براي برخي با نظر متخصص قلب، اكوي قلب يا داپلر كاروتيد انجام شد. همه بيماران به مدت سه ماه از نظر نورگ زايي (نوواسكولاريزيشن) پي گيري شدند.
يافته ها: در اين مدت 36 بيمار مبتلا به انسداد سرخرگ مركزي شبكيه به اورژانس مراجعه كردند كه در 6 مورد (16.7 درصد) سرخرگ سيليورتينال باز بود و از مطالعه خارج شدند. سن بيماران بين 18 تا 80 سال و ميانگين سني آن ها 56.3±15.7 سال بود. زمان مراجعه بيماران بين 4 تا 48 ساعت و به طور ميانگين 20±8 ساعت بعد از شروع علايم بود. فراواني نورگ زايي عنبيه (NVI) در اين مطالعه 6.7 درصد بود. فراواني فشارخون بالا و ديابت در اين بيماران به ترتيب 36.7 و 16.7 درصد بود.
نتيجه گيري: پايين بودن ميانگين سني بيماران مطالعه حاضر نسبت به مطالعات كشورهاي غربي شايد به علت طول عمر بيش تر در كشورهاي غربي و در نتيجه ميانگين سني بالاتر بيماري هاي وابسته به آترواسكلروز در آن جوامع و يا به علت پايين آمدن سن آترواسكلروز در كشور ما باشد. فراواني فشارخون بالا و ديابت نيز در بيماران مبتلا به انسداد سرخرگ مركزي شبكيه در مطالعه ما بالاتر از ساير مطالعات بوده است كه اثبات بالا بودن اين فراواني در بيماران كشور ما، نياز به انجام مطالعات وسيع تري دارد. كم تر بودن درصد NVI در اين مطالعه باتوجه به بررسي بيماراني كه به اورژانس مراجعه كرده اند و احتمالاً زمان مراجعه زودتري دارند، قابل انتظار مي باشد. البته اين مساله مي تواند ناشي از ويژگي هاي خاص اين بيماري در كشور ما نيز باشد.

 نسخه قابل چاپ