بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين ميزان بروز مراحل سوم و چهارم كراتيت لايه اي منتشر (DLK) بعد از جراحي ليزيك و تعيين تاثير DLK بر ديد و رفركشن، پاسخ به درمان و ديد و رفركشن نهايي در چشم هاي مبتلا به DLK مراحل III و IV.
روش پژوهش: اين مطالعه توصيفي بر روي پرونده هاي بيماراني انجام شد كه طي سال هاي 82-1378 در دو كلينيك خصوصي تحت عمل جراحي ليزيك قرار گرفته بودند. شدت DLK براساس تقسيم بندي Lindstrom-Hardten تعيين شد. بيماران مبتلا به مراحل سوم و چهارم DLK از نظر سن، جنس، سابقه بيماري قبلي (به جز موارد منبع ليزيك)، سابقه مصرف دارو، سابقه آلرژي قبل از عمل و سپس رفركشن، درمان انجام شده، طول درمان، طول مدت پي گيري، حدت بينايي نهايي و عوارض ايجاد شده ناشي از DLK و درمان، مورد بررسي قرار گرفتند. رفركشن در پايان ماه هاي 1، 3 و 6 و سپس سالانه تعيين مي شد.
يافته ها: از مجموع 4097 چشم از 2131 بيمار، 28 چشم (0.68 درصد) از 14 بيمار (0.66 درصد) با ميانگين سني 30.5 ± 10.2 سال مبتلا به مراحل سوم و چهارم DLK بودند. بيماران شامل 9 زن و 5 مرد بودند. سابقه بيماري قبلي در 11 نفر وجود داشت. سابقه آلرژي در همه بيماران منفي بود و 4 نفر داراي سابقه مصرف داروهاي غيرچشمي بودند. در 78.6 درصد چشم ها، مرحله دوم به سوم DLK، در 10.7 درصد مرحله سوم DLK و در 10.7 درصد مرحله چهارم DLK مشاهده گرديد. قطره بتامتازون هر 1 تا 2 ساعت در 21.4 درصد چشم ها و در 21.4 درصد ديگر چشم ها علاوه بر قطره بتامتازون، پماد بتامتازون نيز تجويز شد. در 32.1 درصد چشم ها، علاوه بر قطره بتامتازون، قرص خوراكي پردنيزولون (يك ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن) نيز تجويز شد. در هيچ يک از بيماران، شستشوي حد فاصل فلپ در درمان DLK انجام نشده بود. ميانگين طول زمان تشخيص DLK از زمان انجام ليزيك 3 ± 1.5 روز بود. ميانگين طول درمان انجام شده در بيماران 20 ± 13.5 روز بود و ميانگين طول مدت پي گيري بيماران 11 ± 10 ماه بود. ميانگين عيب انكساري كروي قبل از عمل در 28 چشم -2.9 ± 2.1 ديوپتر و ميانگين عيب انكساري استوانه اي قبل از عمل -0.97 ± 1.12 ديوپتر بود. ميانگين عيب انكساري كروي روز بعد از عمل در حد ±1 ديوپتر بود. به رغم آن كه به فاصله يك هفته پس از عمل، همه بيماران داراي دوربيني بالاي 2+ ديوپتر بودند ولي عيب انكساري استوانه اي بعد از عمل در 23 چشم داراي ميانگين -0.65 ± 0.70 ديوپتر بود. ميانگين عيب انكساري كروي نهايي +0.5 ± 1.1 ديوپتر و ميانگين عيب انكساري استوانه اي نهايي 25 چشم -0.75 ± 0.6 ديوپتر بود. بهترين ديد اصلاح شده قبل از عمل 20.20 بود و بهترين ديد نهايي اصلاح شده در 25 چشم، بدون تغيير باقي مانده بود. هيچ يك از بيماران تحت عمل جراحي رفركتيو مجدد قرار نگرفتند.
نتيجه گيري: شيوع مراحل سوم و چهارم DLK در مقايسه با تعداد زياد افراد ليزيك شده، ناچيز است (0.68 درصد). همه بيماران مبتلا به مراحل سوم و چهارم DLK، به درمان با كورتيكواستروييد موضعي و سيستميك پاسخ مطلوبي مي دهند و در صورت شروع سريع درمان، ديد اصلاح شده آن ها حفظ مي گردد.