بانک مقالات بینایی

هدف: ارزيابي ميزان شيوع سندرم سودواکسفوليشن (XFS) در بيماران مبتلا به آب مرواريد که تحت عمل فيکوامولسيفيکشن و کار گذاري لنز داخل چشمي (PE+IOL) قرار گرفتند و ارزيابي نتايج جراحي در اين بيماران در مقايسه با افراد بدون XFS.
روش پژوهش: اين مطالعه به طراحي مورد - شاهدي بر روي 2200 چشم مبتلا به آب مرواريد انجام شد. همه جراحي ها به وسيله يک جراح انجام شدند. بيماران گروه شاهد از بين مبتلايان به آب مرواريد سني با سن و جنس مشابه با مبتلايان به XFS انتخاب شدند.
يافته ها: شيوع XFS در چشم هاي مبتلا به آب مرواريد، 4.1 درصد بود. ميانگين سني
در گروه XFS و گروه شاهد، به ترتيب 7.1± 71.8 و 6.7± 70.7 سال بود. XFS در60 درصد موارد يک طرفه بود. شيوع فشار خون بالا، ديابت و رتينو پاتي ديابتي در گروه XFS به ترتيب 31.1 درصد و صفر درصد و در گروه شاهد به ترتيب 42.9 درصد، 26.6 درصد و 5.2 درصد بود (P<0.05). گلوکوم در 25.6 درصد مبتلايان به XFS و 6.5 درصد از افراد گروه شاهد وجود داشت (P<0.0001). از دست رفتن زجاجيه در يک چشم در هر گروه مشاهده شد و تنها يک چشم از گروه XFS دچار جدا شدگي زنولي شد. در گروه XFS در 11.1 درصد موارد و در گروه شاهد در 1.9 درصد موارد، از کشيدن عنبيه براي اتساع مردمک استفاده شد (P<0.0001). جمع شدگي کپسول قدامي در 9.1 درصد موارد در گروه XFS رخ داد ولي در گروه شاهد رخ نداد. (P=0.007).
نتيجه گيري: PE+IOL در موارد آب مرواريد همراه با XFS نيز مانند آب مرواريد سني، روشي بي خطر و موثر مي باشد. شيوع ديابت و رتينوپاتي ديابتي در مبتلايان به XFS به طور معني داري کم تر از مبتلايان به آب مرواريد سني است.