بانک مقالات بینایی

هدف: ارزيابي نتايج بينايي و رفركتيو پيوند لايه اي خودكار قرنيه (ALTK)  با ميكروكراتوم در بيماران مبتلا به قوز قرنيه.
روش پژوهش: تحقيق به روش كارآزمايي باليني از نوع مقايسه قبل و بعد بر روي 14 چشم مبتلا به قوز قرنيه متوسط تا پيش رفته در 14 بيمار نيازمند عمل جراحي، انجام شد. به وسيله ميكروكراتوم، لايه اي از قرنيه گيرنده به ضخامت 250 ميكرون و لنتيكولي از قرنيه دهنده با ضخامت 350 ميكرون و با اندازه 0.25 ميلي متر كم تر از قرنيه دهنده برداشته شد و سپس با 16 بخيه جداگانه با نايلون 10-0 به قرنيه گيرنده دوخته شد. اندازه هاي معادل كروي عيب انكساري (SE) ، رفركشن، ديد بدون اصلاح (UCVA) ، بهترين ديد اصلاح شده(BCVA) و ميزان آستيگماتيسم در 1،3و6 ماه بعد از عمل و حداقل 2 ماه پس از كشيده شدن كامل بخيه ها مورد ارزيابي قرار گرفتند. حداقل مدت پي گيري بيماران 8 ماه بود.
يافته ها: بيماران شامل 9 مرد و 5 زن با ميانگين سني 26.2±5.5 سال (18-36) بودند. ميانگين UCVA قبل از عمل 1.2±0.16 لوگمار (معادل 20.300) و در آخرين معاينه 0.55±0.2 لوگمار (معادل 20.70) بود (P<0.001) ميانگين BCVA قبل از عمل 0.8±0.2 لوگمار (معادل 20.120) و در آخرين معاينه 0.34±0.15 لوگمار (معادل 20.40) بود (P<0.001). ميانگين SE قبل از عمل -6±2.4 ديوپتر و در آخرين معاينه –2.6±2 ديوپتر بود (P<0.001). در آخرين معاينه BCVA بيماران در 64.3 درصد موارد 20.40 يا بهتر بود و 57 درصد بيماران، آستيگماتيسم رفركتيو در محدوده 4 ديوپتر داشتند.
نتيجه گيري: گرچه ALTK به لحاظ نظري، با ايجاد سطح فاصل صاف و يكنواخت بين قرنيه دهنده و گيرنده، روش كارآمدي در درمان قوز قرنيه به نظر مي رسد ولي با ايجاد آستيگماتيسم بالاي بعد از عمل، هنوز روش ايده آلي به حساب نمي آيد و نياز به مطالعات بيش تر و تكميل تكنيك دارد تا نتايج آن به حد روش هاي متداول موجود برسد.

 نسخه قابل چاپ