بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين اثربخشي و عوارض تزريق زيرملتحمه اي ميتومايسين C و دانوروبيسين در درمان ناخنک.
روش پژوهش: تحقيق به روش کارآزمايي باليني دوسوکور تصادفي شاهددار با دارونما بر روي 54 چشم از 36 بيمار مبتلا به ناخنک انجام شد. چشم ها به طور تصادفي در يکي از گروه هاي سه گانه قرار گرفتند و تزريق زير ملتحمه اي ميتومايسين C، دانوروبيسين يا محلول نمکي طبيعي در ناحيه ليمبوس زير ناخنک، در گروه مربوط انجام شد. بيماران قبل و يک ماه بعد از تزريق معاينه شدند و تغيير در علايم بيماري و اندازه ناخنک و بروز عوارض بين سه گروه مقايسه گرديد.
يافته ها: سه گروه از نظر سن و اندازه اوليه ناخنک، تفاوت معني داري نداشتند. از نظر کاهش علايم بيماري و کاهش اندازه ناخنک نيز بين سه گروه تفاوت معني داري وجود نداشت. ميزان وقوع عوارض در گروه ميتومايسين 72.2 درصد، در گروه دانوروبسين 93.3 درصد و در گروه دارونما 40 درصد بود که تفاوت بين دو گروه اول معني دار نبود ولي در هر دو، به طور معني داري بيش تر از گروه دارونما بود. درهيچ کدام از گروه ها، عارضه جدي به دنبال تزريق ديده نشد.
نتيجه گيري: تزريق زير ملتحمه اي ميتومايسين C و دانوروبيسين در درمان ناخنک، گرچه با عارضه شديدي همراه نيست ولي به تنهايي اثر محدودي در کاهش علايم يا اندازه ناخنک دارد.

 نسخه قابل چاپ