بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه ميزان ترشح اشک به دنبال عمل جراحي ليزيک و کراتکتومي فوتورفرکتيو .(PRK)
روش پژوهش: داوطلبان جراحي رفرکتيو چشم، در صورت نداشتن معني براي جراحي و بعد از اعمال معيارهاي خروج از مطالعه، به طور تصادفي در دو گروه ليزيک و PRK قرار گرفتند. معيارهاي خروج از مطالعه عبارت بودند از مصرف دارو هاي چشمي، وجود خشکي چشم و عمل رفرکتيو مجدد. معاينات کامل چشم پزشکي به علاوه آزمايش شيرمر )ترشح پايه(، قبل از عمل و يک، سه و 6 ماه پس از عمل رفرکتيو انجام شدند و نتايج مورد مقايسه قرار گرفتند.
يافته ها: در مجموع 176 چشم از 88 بيمار 30) مرد و 58 زن( با ميانگين سني 24.7±3.5 سال 19-34) سال( در دو گروه 44 نفري بررسي شدند. ميانگين نتيجه آزمايش شيرمر قبل از عمل، در گروه PRK برابر 13.5±5.3 ميليمتر و در گروه ليزيک برابر 14.5±7.1 ميليمتر بود (P=0.08) که در يک، سه و 6 ماه پس از عمل در گروه PRK، به ترتيب به 11.7±4.2، 12.0±4.1 و 12.7±5.0 ميليمتر و در گروه ليزيک، به ترتيب به 13.5±3.6، 14.3±5.0 و 14.2±5.1 ميليمتر رسيد )به ترتيب؛ P=0.07، P=0.09 و .(P=0.17 شش ماه بعد از عمل، 4 چشم 4.5) درصد( در گروه ليزيک دچار خشکي چشم بودند ولي در گروه PRK هيچ موردي دچار خشکي چشم نبود .(p=0.04) در هيچ کدام از گروه ها، ارتباطي بين ميزان ترشح اشک با سن و رفرکشن مشاهده نشد.
نتيجه گيري: هر دو روش PRK و ليزيک مي توانند موجب کاهش مقدار ترشح اشک حداقل تا 6 ماه بعد از عمل شوند ولي احتمال ايجاد خشکي چشم در روش ليزيک بيش از PRK است.

 نسخه قابل چاپ