بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين آستانه شنوايي در بسامدهاي مهم از نظر درک گفتار در مبتلايان به سودواکسفوليشن چشمي (PXF) و مقايسه آن با گروه شاهد همسان شده از نظر سن و جنس.
روس پژوهش: در اين مطالعه مورد- شاهدي، 83 فرد مبتلا به PXF و 83 فرد همسان شده از نظر سن و جنس بدون (PXF) مورد سنجش آستانه شنوايي (pure tone audiometry) در هدايت استخواني در بسامدهاي 1، 2 و 3 کيلو هرتز قرار گرفتند. آستانه بين دو گروه و همچنين با استاندارد موجود (ISO-7029) مقايسه شدند. از نظر تعريف، افت شنوايي به مواردي اطلاق شد که مجموع آستانه هاي شنوايي در 3 فرکانس مذکور نسبت به استاندارد فوق کمترباشد. نسبت شانس (OR) و حدود اطمينان 95 درصد (CI_%95) افت شنوايي در گروه مورد نسبت به شاهد محاسبه شد.
يافته ها: هر گروه شامل 60 مرد و 23 زن بودند. گوش هاي گروه مورد در 88.4 درصد موارد و گوش هاي گروه شاهد در 53.6 درصد موارد داراي افت شنوايي بودند P<0.001) و CI_%95:3.49-11.79 و OR=6.69 (. افراد گروه مورد در 94.0 درصد موارد و افراد گروه شاهد در 69.9 درصد موارد داراي افت شنوايي در يک يا دو گوش بودند P<0.001) و CI_%95: 2.42-18.62 و .(OR=6.72 آستانه شموايي در هر يک از بسامدها و مجموع آنها نيز در گروه مورد به طور معني داري بالاتر از گروه شاهد بود. گلوکوم در گروه مورد به طور معني داري فراوان تر بود ولي در هيچ يک از گروه ها رابطه اي با افت شنوايي نداشت.
نتيجه گيري: آستانه شنوايي در بسامدهاي مهم کلامي در مبتلايان به سودواکسفوليشن به طور معني داري بالاتر از افراد هنجار است و اين يافته به نفع در نظر گرفتن PXF به عنوان نمادي از يک بيماري سيستميک مي باشد.

 نسخه قابل چاپ