بانک مقالات بینایی

هدف: گزارش نتايج روش هاي مختلف تعيين کراتومتري واقعي قرنيه و نيز تعيين قدرت لنز داخل چشمي (IOL) در چشم هايي که قبلا تحت عمل کراتوتومي شعاعي (RK: radial keratomy) با يا بدون کراتوتومي آستيگماتيک قرار گرفته بودند.
روش پژوهش: مطالعه بر روي 10 چشم از 7 بيمار انجام شد. قدرت قرنيه از دو طريق (contact lens methods) CLM و متوسط کراتومتري ناحيه 3 ميلي متري در توپوگرافي تعيين شد. سپس قدرت IOL با استفاده از 3 فرمول SRKT, SRK II و (Holladay II) H II محاسبه گرديد. در جراحي آب مرواريد، براي همه چشم ها، از قدرت IOL محاسبه شده با فرمول H II استفاده شد. سپس نتايج رفرکتيو بيماران 3 ماه بعد از عمل گزارش شد. براي مقايسه با فرمول هاي ديگر، با استفاده از اين قانون که هر 1.5 ديوپتر تغيير در سطح IOL باعث 1 ديوپتر تغيير در رفرکشن بيمار در سطح عينک مي شود؛ رفرکشن بيماران با لنزهاي محاسبه شده به وسيله ساير فرمول ها تعيين گرديد و با فرمول H II مقايسه شد.
يافته ها: رفرکشن بعد از عمل در 8 چشم که از روش CLM استفاده شده بود؛ بين +2.00 تا -3.00 ديوپتر بود. در هر دو روش CLM و متوسط کراتومتري ناحيه 3 ميلي متري، ميزان دوربيني بعد از جراحي آب مرواريد با فرمول SRK II بيش تر از SRKT و با SRKT بيش تر از H II بود. هم چنين متوسط معادل کروي در استفاده از روش متوسط کراتومتري ناحيه 3 ميلي متري در توپوگرافي با فرمول 0.08 ,H II و در استفاده از روش CLM با فرمول -0.05 ,H II بود.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد که در بيماران داراي سابقه RK، متوسط کراتومتري ناحيه 3 ميلي متري در توپوگرافي به عنوان کراتومتري، از دقت قابل قبولي در مقايسه با روش CLM برخوردار است و نيز دقت فرمول H II براي تعيين قدرت IOL بعد از RK از فرمول هاي SRK II و SRKT بيش تر و نتايج آن به امتروپي نزديک تر و قابل قبول تر است.

 نسخه قابل چاپ