بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين نتايج عمل جراحي گونيوتومي در کودکان مبتلا به گلوکوم مادرزادي اوليه.
روش پژوهش: اين مطالعه گذشته نگر بر روي 26 چشم از 19 کودک مبتلا به گلوکوم مادرزادي اوليه که از سال 1378 تا 1384 در بيمارستان فارابي تهران تحت عمل جراحي گونيوتومي قرار گرفته بودند؛ انجام شد. بيماران سن کم تر از 3 سال داشتند و فاقد سابقه قبلي عمل جراحي داخل چشمي بودند. پيامدهاي اصلي مورد سنجش شامل فشار داخل چشمي (IOP)، نسبت کاپ به ديسک (C/D)، قطر قرنيه، ميزان موفقيت عمل و عوارض جراحي بودند. موفقيت جراحي به صورت IOP کم تر از 20 ميلي متر جيوه، با يا بدون مصرف دارو، به شرط توقف پيش رفت کدورت قرنيه، توقف افزايش قطر قرنيه و توقف افزايش نسبت C/D تعريف شد.
يافته ها: متوسط سن بيماران در زمان تشخيص، 12.2±10.5 ماه (دامنه 36-0 ماه و ميانه 7.5 ماه) و متوسط زمان پي گيري، 18.3±19.31 ماه (62-2 ماه) بود. قرنيه در 23.1 درصد موارد شفاف و در 76.9 درصد موارد دچار کدورت بود. متوسط IOP بيماران قبل از عمل 6.07±27.74 ميلي متر جيوه (44-17 ميلي متر جيوه) بود که بعد از عمل به 7.88±24.44 ميلي متر جيوه (40-11 ميلي متر جيوه) کاهش يافت (P=0.048). ميانگين قطر عرضي قرنيه، قبل و بعد از عمل، به ترتيب 0.99±13.60 ميلي متر (12-16mm) و 1.08±13.98 ميلي متر (12-16mm) بود (P=0.174). سن بروز بيماري، شفافيت قرنيه، اندازه IOP، نسبت C/D و قطر قرنيه قبل از عمل، بر ميزان موفقيت گونيوتومي تاثير قابل ملاحظه اي نداشتند. در همه بيماران، مختصري هايفما بعد از عمل وجود داشت که تنها در يک مورد انديکاسيون جراحي و شستشو اتاق قدامي جهت خروج خون پيدا کرد که هايفماي مجدد ايجاد نشد و در بقيه موارد، خود به خود بهبود يافت.
نتيجه گيري: گونيوتومي يک عمل جراحي با عوارض اندک است ولي در بيماران ما ميزان موفقيت اين عمل کم تر از ميزان موفقيت در گزارش ديگران، به ويژه  کشورهاي غربي بود. شايد علت عمده اين امر، وخيم تر بودن بيماري در نژاد ما و بروز بيش تر موارد بيماري در بدو تولد باشد.

 نسخه قابل چاپ