بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه اثر درماني تزريق داخل ويتره bevacizumab و تريامسينولون استونايد بر آدم سيستوييد ماكولا (CME) ناشي از يووييت.
روش پژوهش: مطالعه به روش كارآزمايي باليني تصادفي بر روي 31 چشم از 26 بيمار مبتلا به CME مقاوم به درمان ناشي از يووييت به علل مختلف انجام شد. بيماران بصورت تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. در گروه اول (IVB: intravitreal bevacizumab)، 15 چشم تحت درمان با يك تا سه تزريق 1.25 ميلي گرم bevacizumab و در گروه دوم (IVT: intravitreal triamcinolone)، 16 چشم تحت درمان با يک تا سه تزريق 2 ميلي گرم تريامسينولون قرار گرفتند. تغييرات حدت بينايي، ضخامت مركزي ماكولا (CMT)، نشت از ماكولا و عوارض تزريق در هفته هاي 12، 24 و 36 بعد از تزريق بررسي گرديد.
يافته ها: بهبود حدت بينايي در گروه IVB در هفته هاي 12، 24 و 36 و در گروه IVT در هفته هاي 24 و 36، در مقايسه با قبل از تزريق معني دار بود. از نظر تغيير ضخامت مركزي ماكولا (CMT)، تنها در گروه IVT در هفته هاي 12، 24 و 36 در مقايسه با قبل از تزريق اختلاف معني دار ملاحظه گرديد. از نظر كاهش نشت ماكولا در گروه IVT در همه پي گيري ها در مقايسه با قبل از تزريق اختلاف معني دار مشاهده شد. در گروه IVB تنها در هفته 36 در مقايسه با قبل از تزريق كاهش نشت معني دار بود. در مقايسه بين دو گروه،‌ اختلاف معني دار در هيچ يک از اندازه گيري ها (ديد، CMT و نشت از ماكولا) مشاهده نگرديد. در آزمون رگرسيون با حذف تاثير كاتاراكت، بهبود ديد در گروه IVT ملاحظه گرديد (P=0.007). در ميان بيماران تحت بررسي، هيچ گونه عارضه سيستميك ناشي از تزريق داخل چشمي مشاهده نگرديد، تنها ايجاد و پيش رفت كاتاراكت از نوع Subcapsular در گروه IVT در هفته 36 قابل ملاحظه بود (P=0.034).
نتيجه گيري: تزريق داخل ويتره bevacizumab به اندازه تريامسينولون در درمان CME مقاوم ناشي از يووييت تا 36 هفته موثر است. البته با حذف تاثير كدورت عدسي ناشي از تريامسينولون، نتايج سودمندتري از اين دارو مي توان انتظار داشت.

 نسخه قابل چاپ