بانک مقالات بینایی

هدف:‌ ارزيابي اثر قطره سيكلوسپورين 2 A درصد موضعي در درمان و جلوگيري از عود حملات رد پيوند، پس از پيوند نفوذي قرنيه در بيماران با سابقه حملات مكرر رد پيوند.
روش پژوهش: در اين كارآزمايي باليني، گروه از بيماران با سابقه پيوند نفوذي قرنيه در شروع حملات ساب اپي تليال يا اندوتليال رد پيوند به صورت تصادفي تحت درمان با قطره سيكلوسپورين 2 A درصد يا دارونما به همراه استروييد موضعي قرار گرفتند. علت اوليه انجام پيوند قرنيه در اين افراد شامل قوز قرنيه، استحاله اندوتليال فوكس، استحاله استروماي قرنيه و كدورت فاقد عروق خوني قرنيه بود. سيكلوسپورين موضعي يا دارونما به مدت 6 ماه تجويز گرديد. مدت زمان استفاده از استروييد، طول دوره بهبودي حمله رد پيوند، تعداد حملات عود در حين دريافت دارو و پس از آن و ميزان بقاي بدون رد پيوند بين گروه هاي مطالعه مورد مقايسه قرار گرفت.
يافته ها: تعداد 22 چشم از 22 بيمار (12 مرد) در شروع واكنش رد پيوند، تحت درمان با قطره سيكلوسپورين 2 A درصد قطره بتامتازون 0.1 درصد موضعي (گروه (1 و 21 چشم از 21 بيمار 10) مرد) تحت درمان با دارونما و قطره بتامتازون 0.1 درصد موضعي (گروه (2 قرار گرفتند. ميانگين سن بيماران 32.48±11.9 و 35.48±11.7 سال به ترتيب در گروه (1) و (2) بود (P=0.42). ميانگين دوره پي گيري 16.6±6.1 ماه در گروه (1) و 16±6.3 ماه در گروه (2) بود (P=0.75). دوره بهبود كامل حمله رد پيوند پس از تجويز سيكلوسپورين و يا دارونما در گروه (1) و (2) به ترتيب 25.6±21 و 33.2±16.7 روز بود (P=0.22). در پايان دوره پي گيري، ميزان بقاي بدون درد پيوند در گروه هاي مذكور به ترتيب 34.8 و 31.7 درصد بود (P=0.89).
نتيجه گيري: قطره سيكلوسپورين A به همراه استروييد موضعي در درمان و پيش گيري از حملات رد پيوند در بيماران با سابقه قبلي اين حملات پس از پيوند نفوذي قرنيه در مقايسه با درمان استروييدي موضعي به تنهايي اثر بيش تري ندارد.

 نسخه قابل چاپ