بانک مقالات بینایی

هدف: مقايسه تغييرات اندوتليوم قرنيه پس از جراحي آب مرواريد متعاقب دو روش فيکوامولسيفيکاسيون طولي (Longitudinal) و چرخشي (Torsional).
روش پژوهش: اين مطالعه يک کارآزمايي باليني است که در آن ?? چشم به طور تصادفي و مساوي بين دو گروه به صورت طولي (پالس) و چرخشي فيکو تقسيم شدند. تمام جراحي ها توسط يک فلوشيپ با تجربه سگمان قدامي انجام و نتايج نيز توسط يک ارزياب بي اطلاع از گروه ها (ماسکه)، مورد بررسي قرار گرفت. قبل از عمل ميزان حدت بينايي (VA)، سن و شدت آب مرواريد هر بيمار ثبت شده و همه بيماران جهت تعيين تراکم سلول هاي اندوتليوم قرنيه (ECD)، چندشکلي و چندهسته اي بودن سلول هاي قسمت مرکزي قرنيه به وسيله دستگاه کانفواسکن ارزيابي شدند. سپس بيماران تحت فيکو قرار گرفتند. ساير متغيرهاي ثبت شده شامل زمان انجام فيکو (UST)، مجموع انرژي هاي پراکنده (CDE) و حجم مايع به کار رفته حين عمل بودند. بهترين ديد اصلاح شده بيماران (BCVA) و نيز شاخص هاي کانفوکال يک ماه پس از عمل مجددا ارزيابي شدند.
يافته ها: ميانگين تراکم سلول هاي اندوتليوم (ECD) قبل از عمل در دو روش طولي و چرخشي به ترتيب 2761±403 و 2690±490 سلول در هر ميلي مترمربع بود که اين ميزان پس از عمل به ترتيب به 2494±358 و 2436±468 سلول در هر ميلي مترمربع کاهش يافت. ميزان کاهش ECD و افزايش چندشکلي و يا چندهسته اي شدن سلول ها، پس از عمل نسبت به مقادير قبل از عمل در هريک از گروه ها از نظر آماري معني دار بود (P<0.001)، اما تفاوت آماري معني داري بين دو گروه مشاهده نشد (P>0.01)، هم چنين عارضه اي در هيچ يک از گروه ها مشاهده نشد. به علاوه ميزانUST، CDE و حجم مايع به کار رفته حين عمل در بين دو گروه تفاوت معني داري نداشت.
نتيجه گيري: انجام فيکوامولسيفيکاسيون در هر دو روش طولي و چرخشي اثرات مشابهي بر سلول هاي اندوتليوم قرنيه اعمال مي کند.

 نسخه قابل چاپ