مقالات پژوهش هاي حبوبات ايران

به منظور بررسي تاريخ کاشت مناسب نخود ديم در منطقه همدان، آزمايشي در مزرعه ايستگاه تحقيقات کشاوررزي و منابع طبيعي استان، شهرستان بهار در سال زراعي 85-1384 اجرا شد. تحقيق در قالب آزمايش فاکتوريل با طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي در چهار تکرار صورت گرفت. فاکتور اول شامل دو تاريخ کشت زمستانه و بهاره و فاکتور دوم، ارقام نخود شامل شاهد محلي، ارقام اصلاح شده آرمان و هاشم و لاين ILC482 بودند. صفات مورد بررسي عبارت بودند از درصد سبز مزرعه، ارتفاع بوته، ارتفاع اولين غلاف از سطح خاک، متوسط تعداد ساقه اصلي، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن 100 دانه، عملکرد بيولوژيک، عملکرد دانه و شاخص برداشت. نتايج تجزيه واريانس نشان داد که تفاوت بين تاريخ هاي مختلف کشت و ارقام نخود از لحاظ اغلب صفات مورد بررسي، معني دار بود. برهم کنش تاريخ کشت و ارقام در تمامي صفات به جز ارتفاع بوته، ارتفاع اولين غلاف از سطح زمين، تعداد ساقه اصلي، تعداد دانه در غلاف و وزن 100 دانه، معني دار بود. مقايسه ميانگين عملکرد دانه و بيولوژيک ارقام نخود نشان داد که لاين ILC482، با متوسط عملکرد 1045 کيلوگرم دانه و 2385 کيلوگرم ماده خشک در هکتار در هر دو تاريخ کاشت نسبت به ساير ارقام، برتري داشت. همبستگي عملکرد دانه با عملکرد بيولوژيک (**0.57=r) و شاخص برداشت (**0.74=r)، مثبت و معني دار بود. ارتباط بين درصد سبز مزرعه با عملکرد بيولوژيک (**0.67=r) بيانگر آن است که عملکرد پايين نخود ديم زمستانه در اين منطقه به علت تعداد کم بوته هاي استقرار يافته (درصد سبز پايين) بوده است. به طور کلي، کشت زمستانه نخود ديم در شهرستان بهار، هم به لحاظ عملکرد دانه و بيولوژيک و هم به دليل وجود ارقام متحمل به سرما (لاين ILC482) نسبت به کشت بهاره نخود ديم، برتري داشته است.

 نسخه قابل چاپ