مقالات پژوهش هاي حبوبات ايران

به منظور بررسي اثر محلول پاشي متانول و دور آبياري بر عملکرد و اجزاي عملکرد دو رقم نخود، آزمايشي به صورت به صورت کرت هاي دوبار خرد شده در قالب طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در سال 1387 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. آبياري به عنوان عامل اصلي با مدار 10 و 20 روز و دو رقم نخود ) ILC482تيپ کابلي) و پيروز (تيپ دسي) و متانول در غلظت هاي 10، 20 و 30 درصد حجمي به عنوان فاکتور هاي فرعي در نظر گرفته شدند. متانول در طي فصل رشد سه مرتبه با فواصل 10 روز بعد از شروع غلاف دهي بر روي اندام هاي هوايي بوته هاي نخود محلول پاشي شد. نتايج نشان داد که محلول پاشي متانول اثرات معني داري بر روي عملکرد و اجزاي عملکرد داشت. محلول پاشي با غلظت 30 درصد، بيش از ساير تيمار ها بر عملکرد و اجزاي عملکرد موثر بود به طوري که موجب افزايش تعداد غلاف، وزن دانه، وزن 100 دانه، تعداد دانه در بوته و شاخص برداشت شد. بيشترين و کمترين عملکرد بيولوژيک به ترتيب در تيمار محلول پاشي متانول 30 درصد (2198 کيلوگرم در هکتار) و متانول صفر درصد (1823 کيلوگرم در هکتار) مشاهده شد. همچنين در تيمار محلول پاشي 30 درصد متانول، بيشترين عملکرد دانه با 1243 کيلوگرم در هکتار و در تيمار متانول صفر درصد با 904 کيلوگرم در هکتار، کمترين عملکرد دانه به دست آمد. به طور کلي مي توان کاربرد محلول پاشي 30 درصد را براي افزايش عملکرد در گياه نخود توصيه کرد.