مقالات پژوهش هاي آبخيزداري

يكي از ابزارهاي مهم در بررسي تعادل دام و مرتع تعيين ميزان بهره برداري است. آبشخوارها به عنوان يكي از عوامل موثر در توزيع چراي دام هستند. زماني كه ساير عوامل موثر در توزيع چرا از جمله شيب، ارتفاع و معيارهاي خاک محدوديتي ايجاد نكنند، فاصله از آبشخوار ميزان بهره برداري از علوفه مرتع را محدود مي كند. در اين تحقيق با استفاده از روش تخمين نظري، درصد بهره برداري از گونه درمنه دشتي در فواصل مختلف از آبشخوارها تعيين و رابطه رگرسيوني ميزان بهره برداري از درمنه در فواصل مختلف از هر آبشخوار محاسبه شد. پيش از ورود دام، 10 زوج پلات 4 مترمربعي با استفاده از ميخ هاي چوبي مشخص گرديد و به طور تصادفي وزن خشک 10 پلات محاسبه شد. پس از خروج دام نيز ميزان بهره برداري درمنه در 10 پلات مشابه ابتدا تخمين و سپس مقدار واقعي آن از طريق قطع و توزين و تفاضل مقادير اوليه و ثانويه محاسبه شد و معادله رگرسيون مناسب جهت اصلاح مقادير تخميني به دست آمد. در پايان فصل چرا، تعداد 2 ترانسكت به طول 1.7 كيلومتر به صورت تصادفي پيرامون هر يک از آبشخوارهاي مطالعاتي مستقر گرديد؛ آنگاه به صورت سيستماتيک در فواصل 100 متري هر ترانسكت با استفاده از يک پلات 4 مترمربعي، ميزان بهره برداري از درمنه، تخمين و با استفاده از رابطه رگرسيوني به دست آمده در مرحله قبل اصلاح شد. پس از تعيين روابط رگرسيوني ميزان بهره برداري در فواصل مختلف از هر يک از آبشخوارها، با استفاده از روش رگرسيون گروهي، ضرايب رگرسيوني معادلات مذکور با يکديگر مقايسه و در نهايت مدل رگرسيون نهايي ارائه شد. نتايج نشان داد ميزان بهره برداري به ميزان زيادي وابسته به فاصله از آبشخوار است (R²=0.85). همچنين با افزايش فاصله از آبشخوار از شدت بهره برداري گونه درمنه کاسته شد.

 نسخه قابل چاپ