مقالات پژوهش هاي آبخيزداري

جهت ارزيابي و تهيه نقشه بيابان زايي تاکنون تحقيقات بسيار زيادي در داخل و خارج کشور صورت گرفته که منجر به ارائه مدل هاي منطقه اي فراواني شده است. به منظور ارائه يک مدل منطقه اي و ارزيابي کمي وضعيت فعلي بيابان زايي محدوده اي با وسعت 88350 هکتار در منطقه زهک سيستان در نظر گرفته شد. در اين تحقيق ابتدا بر اساس تلفيق اطلاعات مربوط به نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي، عکس هوايي و بازديد هاي صحرايي، منطقه مورد مطالعه به 11 رخساره تفکيک گرديد که هر رخساره ژئومورفولوژي به عنوان واحد اصلي ارزيابي وضعيت فعلي بيابان زايي مدنظر قرارگرفت. با توجه به تجزيه، تحليل و تلفيق دو روش FAO - UNEP و MICD که از مطرح ترين مدل هاي بيابان زايي در خارج و داخل کشور محسوب مي گردند، تلاش گرديد تا شاخص هاي موثر مبتني بر فرسايش آبي بر اساس نوع کاربري اراضي شناسايي و مناسب ترين آنها انتخاب شوند و در قالب يک مدل منطقه اي بيابانزايي و با توجه به ارزش عددي هر يک از شاخص ها در هر واحد کاري و سپس در کل منطقه مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرند.در نهايت وضعيت فعلي شدت بيابان زايي منطقه با تاکيد بر معيار فرسايش آبي در چهار کلاس ناچيز و کم، متوسط، شديد و بسيار شديد برآورد گرديد. نتايج بدست آمده نشان مي دهد که در مدل پيشنهادي منطقه اي، عرصه مورد مطالعه از نظر شدت بيابان زايي در حدود 4915 هکتار (5.9 درصد) در کلاس کم (I)، حدود 78599 هکتار (94.1 درصد) در کلاس متوسط (II) قرار دارند.همچنين متوسط وزني ارزش کمي در کل منطقه DS=15.19 برآورد گرديد که بيانگر وجود کلاس شدت بيابان زايي متوسط در کل منطقه مي باشد.

 نسخه قابل چاپ