مقالات پژوهش هاي آبخيزداري

بر اساس مطالعات سازمان هواشناسي جهاني، بادهاي با سرعت بيش از 15 متر بر ثانيه (30 نات) به عنوان طوفان شناخته مي شوند. لذا بر اساس اين آستانه، فراواني و توزيع زماني و مکاني طوفان هاي ايران در مقاله حاضر تحليل و پهنه بندي شده است. براي انجام اين کار پس از جمع آوري داده هاي سمت و سرعت باد ايستگاه هاي سينوپتيک کشور، يک دوره آماري مشترک 40 ساله 33 ايستگاه استخراج گرديد و فراواني طوفان ها به صورت ساعتي، ماهانه و فصلي مورد بررسي قرار گرفت. همچنين جهات وزش طوفان ها براي ايستگاه هاي مورد مطالعه محاسبه شد. سپس اطلاعات حاصله براي تهيه نقشه پراکندگي مکاني و زماني طوفان ها استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که ماه مارس بيشترين ميانگين روزهاي طوفاني را با 12 روز در سال داشته است. در ايستگاه زابل که شرايط متفاوتي با ساير نقاط کشور نشان مي دهد، ماه جولاي بالاترين ميانگين روزهاي با طوفان را با 26 روز همراه داشته است. ساعت 12 بيشترين فراواني وقوع طوفان ها را در کشور با 609 طوفان دارا بوده است. در ايستگاه زابل ساعت 6 با 841 طوفان بيشترين فراواني را داشته است. همچنين پهنه بندي طوفان ها نشان مي دهد که توزيع طوفان ها در کشور روند ثابتي ندارد، بطور کلي ايستگاه زابل با تفاوت زياد بيشترين فراواني وقوع طوفان ها را داشته است. ايستگاه هاي زاهدان، کرمان، تبريز، اصفهان، همدان و بندرانزلي شامل ايستگاه هاي با فراواني وقوع بالا همچنين ايستگاه هاي خرم آباد، مشهد، اراک، اروميه، گرگان، شاهرود، شيراز، تربت حيدريه و سمنان شامل ايستگاههاي با کمترين فراواني وقوع بوده اند. ديگر ايستگاه ها از نظر وقوع طوفان ها مقدار متوسطي را داشته اند. همچنين بررسي ميانگين سرعت باد در ايستگاه هاي مورد مطالعه نشان مي دهد که در اغلب ايستگاه ها بين ميانگين سرعت باد و فراواني وقوع طوفان ها رابطه معناداري وجود ندارد به اين صورت که ايستگاه هايي که فراواني بالايي را از نظر وقوع طوفان ها دارند لزوما ميانگين سرعت بالايي ندارند.

 نسخه قابل چاپ