بچه‌ها کی مضطرب می‌شوند؟

گاهی اوقات والدین تصور می‌كنند كه استرس‌های درونی آنها را كودكان به هیچ وجه ندارند. اما واقعیت این است كه كودكان نیز احساسات مربوط به خود را دارند و به عبارتی مطابق با شرایط سنی‌شان از احساسات زیادی برخوردارند.

آنها هم مانند بزرگسالان استرس را احساس می‌كنند و چنانچه از نحوه برخورد با آن آگاهی كامل نداشته باشند، بدون شك دچار آسیب‌هایی خواهند شد.

كودكان با استرس‌های سالم و ناسالمی درگیر هستند. آنها از والدین خود انتظار دارند كه بدون اینكه راجع به این موضوع با آنها صحبت كنند، احساس آنها را درك و در برخورد با استرس به آنها كمك كنند.

والدین باید به كودكان خود آموزش دهند كه چگونه احساسات و عواطف خود را شناسایی و با والدین خو در میان بگذارند.

نمرات و تكالیف مدرسه ۳۶ درصد، مشكلات خانوادگی ۳۲ درصد، دوستان، همكلاسی‌ها، اذیت و آزار و مورد تمسخر واقع شدن توسط آنها ۲۱ درصد باعث ایجاد استرس در كودكان می‌شود. روش‌هایی كه كودكان برای مقابله با استرس خود به كار می‌برند شامل موارد زیر است:

▪ بازی كردن و انجام كارهای فعال (۵۲ درصد)

▪ گوش كردن به موسیقی (۴۴ درصد)

▪ تماشای تلویزیون یا پرداختن به بازی‌های كامپیوتری (۴۲ درصد)

▪ صحبت كردن با دوستان (۳۵ درصد)

▪ عده‌ای از كودكان سعی می‌كنند تا راجع به این موضوع اصلا فكر نكنند (۲۹ درصد)

▪ خوردن غذا (۲۶ درصد)

▪ خلق و خوی خود را از دست می‌دهند (۲۳ درصد)

▪ با والدین خود صحبت می‌كنند (۲۲ درصد)

▪ گریه می‌كنند (۱۱ درصد)

بیش از ۲۵ درصد كودكان مورد بررسی وقتی دچار استرس می‌شوند، برای رهایی از این حالت سرخود را با دستمالی بسته و راه می‌روند، یا سر خود را به در و دیوار می‌كوبند. این قبیل از كودكان از روش های ناسالمی مثل غذا خوردن زیاد و مخفی كردن مشكلات نیز استفاده می‌كنند. بعضی اوقات ممكن است فرزند شما دچار خشم، استرس، ناراحتی و عصبانیت شود اما نمی‌تواند این احساس را برای والدین بازگو كند و در نتیجه به یك كوه آتشفشان تبدیل می‌شود. كارشناسان به والدین توصیه می‌كنند كه با فرزندان خود صمیمی باشند و سعی كنند حتی‌الامكان زمانی را برای بودن در كنار فرزندان خود اختصاص دهند.

● توصیه به والدین:

▪ صدای خود را بالا نبرید، وقتی متوجه عصبانیت و ناراحتی فرزندتان شدید، سعی نكنید با صدای بلند از او سوال كنید و آنها را متهم جلوه دهید.

▪ به سخنان فرزند خود خوب گوش دهید. به آرامی از فرزند خود سوال كنید كه چه موضوعی باعث ناراحتی‌اش شده است. از هرگونه پیشنهاد، داوری، نصیحت و امر و نهی پرهیز كنید.

▪ احساس آنها را نامگذاری كنید. اكثر كودكان هنوز نامی برای احساسات خود ندارند. اگر فرزند شما احساس خشم و ناراحتی كرد با استفاده از كلمات به تشخیص احساس او كمك و او را در نامگذاری احساسش یاری كنید.