پاسخ به:مقالات پژوهش آب در كشاورزي
چهارشنبه 8 شهریور 1391 8:57 PM
| 1 : پژوهش آب در كشاورزي (علوم خاك و آب) 1390; 25(1 (ب)):1-20. |
| مديريت بازتابي اراضي و آب در ايران، ارتباط فناوري، حکمراني و فرهنگ قسمت دوم: نگرش ذينفعان و عناصر کليدي چارچوب بازتابي |
| بلالي محمدرضا*,كئولارتز ژوزف,كورتهالز ميشل |
| * کرج، مشکين دشت، موسسه تحقيقات خاک و آب |
|
به منظور بررسي فرصتها و موانع گذار به مديريت پايدار اراضي و آب در ايران، چهار پژوهش کيفي-کمي در مقياس وسيع با ابزارهاي مشتمل بر پرسشنامه، مصاحبه برنامه ريزي شده و مصاحبه رو در رو طراحي و نظرسنجي از ذينفعان اين حوزه متشکل از کشاورزان، مطللعين از روستا، متخصصين خاک و آب و سياستگذاران طي سالهاي87-1386 انجام شد. سپس با تلفيق مطالعات نظري و تاريخي مشتمل بر پارادايمهاي سه گانه مورد بحث در قسمت اول مقاله و مطالعات تجربي مشتمل بر نظرات ذينفعان چارچوب نظري پارادايم مدرنيته بازتابي در ايران تدوين گرديد. نتايج حاصل از مطالعات تاريخي و تجربي حاکي از آنست که چارچوب پارادايم مدرنيته بازتابي بايستي مبتني بر چهار عنصر کليدي باشد. اولين عنصر عبارتست از سيستم ابداع و نوآوري بازتابي فناوري اراضي و آب با رويکرد احيا و تلفيق فناوريهاي مدرن و سنتي که بسترهاي اجتماعي، ارزشها و شرايط منطقه را مدنظر قرار مي دهد. موفقيت اين راهبرد فناوري در گرو دومين عنصر يعني حکمراني بازتابي اراضي و آب است که مشارکت کليه نقش آفرينان اين حوزه را تسهيل مي نمايد. سومين عنصر عبارتست از اخلاق اسلامي بکارگيري اراضي و آب با مفهوم محوري امانتمداري اسلامي و اخلاق زيست محيطي فضيلت گرا که مردم را در درک و ارتباط مناسب با طبيعت و محيط زيست ياري مي نمايد. چهارمين عنصر عبارتست از علوم بازتابي خاک و آب که با احيا جستجوگري ملهم از اسلام، دستيابي به مديريت امانتمدار را تشويق مي نمايد. اين علم پسانرمال و سبک دو دمکراتيزه نمودن علم براي ارتباط بين شاخه هاي علوم و مشارکت نقش آفرينان و ارتقا رابطه بين علم و جامعه در محيط هاي علمي و پژوهشي را تسهيل نموده و نوعي از متخصصين آينده اراضي و آب با عنوان مهندس فرارشته اي و يا رهبر عمومي را در کنار متخصصين فعلي تربيت مي نمايد. |
| كليد واژه: نگرش ذينفعان، علوم پسانرمال، امانتمداري اسلامي، اخلاق زيست محيطي فضيلت گرا |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
أَلْعِلْمُ ثَلاثَةٌ: أَلْفِقْهُ لِلاَْدْیانِ، وَ الطِّبُّ لِلاَْبْدانِ،وَ النَّحْوُ لِلِّسانِ. .
