مقالات پژوهش آب در كشاورزي

در اين تحقيق تاثير تنش آبي بر روي خصوصيات کيفي گندم پاييزه و سيب زميني در شهرکرد بررسي شد. آزمايش گندم به صورت يک طرح کاملا تصادفي شامل 9 تيمار آبياري و 4 تکرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه شهرکرد در يک خاک با بافت لوم شني اجرا شد. زمان آبياري بر اساس تخليه مجاز 50 درصد در تيمار آبياري کامل تعيين شد. همچنين در اين تيمار مقدار آبياري بر اساس اختلاف بين رطوبت زمان آبياري و ظرفيت زراعي محاسبه گرديد. براي بقيه تيمارها مقدار آبياري، ضريبي از مقدار آن در تيمار آبياري کامل بود. اين ضريب براي تيمارهاي T₁ و  T₂ بزرگتر از واحد و براي بقيه کوچکتر از واحد انتخاب شد. بنابراين تيمارهاي T1 و T2 بيش از حد آبياري شد. تيمار T₃ در حالت آبياري کامل و بقيه تيمارها تحت مقادير مختلف تنش آبي قرار داشتند. نتايج حاصل نشان داد که تاثير تنش آبي بر روي خصوصيات کيفي گندم پاييزه (شامل درصد نشاسته، پروتئين و آميلوز) در شهرکرد معني دار نيست. براي سيب زميني از روش آبياري جويچه اي يک در ميان استفاده شد. يک طرح بلوک کامل تصادفي با سه تيمار آبياري و چهار تکرار در مرکز تحقبقات کشاورزي شهرکرد انجام شد. تيمارهاي آبياري عبارتند از: آبياري جويچه اي معمولي (N)، آبياري جويچه اي يک در ميان ثابت (F) و آبياري جويچه اي يک در ميان متغير(V) . زمان و مقدار آبياري شبيه آزمايش گندم تعيين گرديد با اين تفاوت که بعد از جوانه زدن، حجم آب داده شده به پلاتهاي يک در ميان، نصف پلاتهاي معمولي بود. بعد از برداشت محصول درصد پروتئين و نشاسته اندازه گيري گرديد. نتايج نشان داد که آبياري جويچه اي يک در ميان به طور معني داري درصد نشاسته را کاهش داد. درصد نشاسته در تيمار V به طور معني داري بيشتر از تيمار F بود و هيچ اختلاف معني داري بين درصد پروتئين سه تيمار وجود نداشت.

 نسخه قابل چاپ