مقالات پژوهش آب در كشاورزي

در استان بوشهر تبخير شديد، نزولات جوي کم و غير يکنواخت و روش هاي آبياري سنتي از مهم ترين عوامل محدود کننده توسعه کشاورزي و عدم پايداري آن در مقابل خشکسالي هاي پي در پي به شمار مي روند. از طرفي اين استان با داشتن بيش از 5.5 ميليون اصله نخل، حايز رتبه سوم در سطح کشور است. لذا استفاده از روش هاي آبياري تحت فشار با هدف بهره برداري بهينه از منابع آب امري اجتناب ناپذير است. اولين گام براي رسيدن به اين هدف مهم، برنامه ريزي آبياري بر اساس برآورد مناسب آب مورد نياز گياه در طول فصل رشد مي باشد. به منظور تعيين آب مورد نياز خرماي رقم کبکاب (که به باردهي رسيده) در روش آبياري قطره اي، آزمايشي در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 4 سطح 100، 80 ، 60 و 40 درصد آب آبياري در سه تکرار و به مدت چهار سال در منطقه دشتستان بوشهر اجرا گرديد. عمق آب آبياري با استفاده از روش تشت تبخير کلاس A تعيين شد. اعمال تيمارهاي آبياري با استفاده از کنتور حجمي و بر اساس دور 20 ميليمتر تبخير تجمعي از تشت تبخير کلاس A انجام شد. بر اساس نتايج بدست آمده، اثر تيمار آبياري بر عملکرد و کارايي مصرف آب در سطح 1درصد معني دار بوده و بيشترين عملکرد (31.8 کيلوگرم در هر درخت) مربوط به تيمار آبياري 100% و کمترين آن (15.6 کيلوگرم در هر درخت) مربوط به تيمار آبياري 40% بود. از سوي ديگر کمترين کارايي مصرف آب (0.53 کيلوگرم بر متر مکعب) مربوط به تيمار آبياري 100% و بيشترين آن (0.66 کيلوگرم بر متر مکعب) مربوط به تيمار 40% بود. ولي در تيمارهاي 80% و 40% تفاوت معني داري در ميزان کارايي مصرف مشاهده نگرديد. بنابر اين براي حصول عملکردي معادل 29.68 کيلوگرم در هر درخت و کارايي مصرف آب معادل 0.62 کيلوگرم بر متر مکعب، تيمار 80% آب آبياري برابر 7535.6 مترمکعب در هکتار در سال در بين تيمارهاي مورد بررسي به عنوان مناسب ترين تيمار توصيه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ