مقالات پژوهش آب در كشاورزي

تنش خشکي يکي از عوامل مهم محدودکننده رشد گياهان زراعي از جمله گندم است. سطح گسترده اي از زمين هاي کشاورزي ايران دچار تنش خشکي مي باشند. با توجه به نقش مهم گندم در تغذيه مردم ايران، بررسي راه کارهاي افزايش عملکرد گندم بويژه در شرايط تنشي امري لازم و ضروري است. برخي از باکتري هاي افزاينده رشد گياه از جمله ريزوبيوم ها حاوي آنزيمي به نام 1- آمينوسيکلوپروپان-1-کربوکسيلات (ACC) دآميناز هستند که مي تواند 1- آمينوسيکلوپروپان-1-کربوکسيلات که پيش ماده مستقيم توليد اتيلن در گياهان است را به آمونياک و آلفاکتوبوتيرات تجزيه نمايد، و از اين طريق موجب کاهش اتيلن ناشي از تنش شود. در اين پژوهش اثرات تلقيح دو سويه Sinorhizobium meliloti KYA40 و KYA71 داراي توان توليد آنزيم deaminase ACC و KYA95 بدون توان توليد آنزيم ياد شده (شاهد منفي) در سه سطح رطوبتي 60-40 درصد آب قابل دسترس گياه (d₀)، تنش رطوبتي 30-20 درصد آب قابل استفاده گياه (d₁) و تنش رطوبتي 15-5 درصد آب قابل استفاده گياه (d₂) در قالب طرح بلوک هاي کاملا تصادفي به صورت فاکتوريل بر رشد و جذب عناصر غذايي گندم در شرايط گلخانه اي بررسي شدند. نتايج نشان داد که تلقيح با سويه KYA40 موجب افزايش وزن خشک اندام هوايي، ارتفاع بوته، محور طولي ريشه، سطح برگ و جذب پتاسيم شد. سويه KYA40 در تنش رطوبتي 15-5 درصد آب قابل استفاده گياه (d₂) موجب افزايش وزن خشک اندام هوايي شد. سويه KYA71 در سطح رطوبتي 60-40 درصد موجب افزايش در جذب مس و منگنز شد.

 نسخه قابل چاپ