بانک مقالات بیماریهای گیاهی

به منظور شناسايي، تعيين تراكم جمعيت و اهميت نماتودهاي انگل داخلي مزارع سيب زميني در استان هاي آذربايجان غربي، تهران و سمنان، به ترتيب تعداد 43، 46 و 132 نمونه خاك و ريشه و در مواردي نيز غده از مناطق عمده سيب زميني كاري اين استان ها در طي سال هاي 80 و 81 جمع آوري شد. پس از بررسي نمونه هاي خاك و ريشه نمونه هاي خاك با روش الك ها و سانتريفيوژ و نمونه هاي ريشه با روش بلندر و سانتريفيوژ بررسي و نماتودهاي موجود در آنها شناسايي شدند. در استان آذربايجان غربي سه گونه از نماتودهاي انگل داخلي شامل گونه هاي P. scribneri, P. neglectus, Pratylenchus thornei، در استان تهران، گونه هاي Ditylenchus destructor, P. brachyurus, P. neglectus, P. thornei Meloidogyne javanica وZygotylenchus guevarai، در استان سمنان گونه هاي D.destructor, M.javanica, P.neglectus, P. thornei Zguevarai شناسايي گرديد. نماتودهاي زخم ريشه بيشترين فراواني، انتشار و جمعيت را در بين نماتودهاي شناسايي شده دارا بودند. درصد نمونه هاي آلوده به نماتودهاي زخم ريشه در استان هاي آذربايجان غربي، تهران و سمنان به ترتيب 62، 54 و 87 درصد و متوسط آلودگي به اين گروه از نماتودها در اين استان ها به ترتيب 137، 292 و 54 نماتود نماتود در 500 ميلي ليتر خاك بود. در نمونه هاي استان تهران دو درصد الودگي به نماتود D.destructor و شش درصد آلودگي به M.javanica مشاهده شد، اين آلودگي در نمونه هاي استان سمنان به ترتيب 11 و يك و نيم درصد بوده است. گرچه گونه M.javanica به علت فعال بودن در مناطق گرمسيري اهميت چنداني در زراعت سيب زميني ندارد ولي تعيين نقش نماتودهاي زخم ريشه در زراعت سيب زميني در استان هاي آذربايجان غربي و تهران با توجه به ميزان جمعيت آنها و همچنين اهميت و ميزان خسارت نماتود D.destructor در مزارع سيب زميني و انبار در دو استان تهران و سمنان حايز اهميت است.

 نسخه قابل چاپ