بانک مقالات بیماریهای گیاهی

در اين بررسي اثر 24 جدايه از جنس Trichoderma روي قارچ Phytophthora capsici عامل بوته ميري فيتوفتورايي فلفل آزمايش شد. از اين تعداد 12 جدايه از مزارع فلفل كرج و ورامين جداسازي گرديد و 12 جدايه ديگر از موسسات تحقيقاتي دريافت شد. با استفاده از روش كشت متقابل (Dual culture) پنج جدايه موثر بر عليه قارچ P.capsici انتخاب شد. در مشاهدات ماكروسكوپي تقابل مستقيم جدايه هاي تريكودرما عليه قارچ P.capsici مشخص شد كه كليه جدايه هاي آنتاگونيست بعد از متوقف نمودن رشد بيمارگر شروع به پيشروي، استقرار اسپورزايي روي ميسليوم آن نمودند. زمان كلنيزاسيون جدايه ها متفاوت بود و سه جدايه T.v3, T.v5, T.v12 سرعت كلنيزاسيون بيشتري نسبت به دو جدايه ديگر داشتند. جدايه T.k19 در درجه دوم و جدايه T.h2 سرعت پيشروي، كلنيزاسيون و اسپورزايي كمتري نسبت به سايرين داشت. بررسي ميكروسكوپي ناحيه تقابل جدايه هاي آنتاگونيست و قارچ بيمارگر نشان داد كه، ريسه هاي جدايه هاي آنتاگونيست با تماس به موازات ريسه هاي قارچ بيمارگر رشد كرده، با گذشت زمان اين تماس هاي ريسه افزايش مي يافت و در نهايت باعث تخريب ميسليوم هاي قارچ شدند. تركيبات فرار كليه جدايه هاي مورد آزمايش از رشد ميسليومي قارچ بيمارگر جلوگيري به عمل آوردند و تاثير جدايه T.v5 بيشتر از ساير جدايه ها بوده كه از رشد بيمارگر به ميزان 100 درصد ممانعت كرد. ترشحات مايع خارج سلولي T.v12, T.v5, T.h2, T.v3 و T.k19 در غلظت 25 درصد به ترتيب داراي 100، 83.3، 72، 65.4 و 60.7 درصد اثرات بازدارندگي بودند. در شرايط گلخانه كاربرد مايه تلقيح (سبوس گندم) جدايه هاي T.v12, T.v5, T.v5, T.h2, T.v3 و T.k19 به ترتيب 15، 30، 40، 30 و 20 درصد باعث كاهش بوته ميري فلفل گرديد.

 نسخه قابل چاپ