بانک مقالات بیماریهای گیاهی

زيست شناسي و ديناميک جمعيت نماتود مولد زخم ريشه چاي، Pratylenchus loosi به عنوان مهمترين عامل خسارتزاي گياه چاي در ايران، به مدت پنج سال در شرايط طبيعي، در يکي از باغ هاي چاي آلوده و هم چنين در آزمايشگاهي مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس اين بررسي، نماتود مولد زخم ريشه چاي، به عنوان انگل داخلي مهاجر، با رسيدن دماي خاک به 15 درجه سانتي گراد و بالاتر فعاليت خود را جهت پارازيته کردن ريشه هاي مويين چاي شروع مي نمايد. در اين نماتود، لاروهاي سنين مختلف و ماده هاي بالغ عامل آلوده کننده مي باشند و زمستان گذراني آن غالبا به صورت تخم در خاک و يا درون ريشه هاي تغذيه کننده است، ولي به صورت لارو سن چهارم و نماتود بالغ نيز مي تواند زمستان گذراني نمايد. مطالعات آزمايشگاهي نشان داد که دماي مناسب براي تکثير اين نماتود بر روي ديسک هويج، 20 تا 21 درجه سانتي گراد بوده و دماي مناسب جهت تفريخ تخم ها بر روي آب آگار دو درصد، 17 درجه سانتي گراد مي باشد. چرخه کامل زندگي اين گونه در شرايط آزمايشگاهي 46 تا 49 روز، شامل دوره تفريخ تخم 15 تا 17 روز، سنين مختلف لاروي 15 تا 16 روز و دوره زندگي نماتودهاي بالغ تا زمان تخم ريزي 16 روز به طول مي انجامد. بررسي هاي پنج ساله ديناميک جمعيت در شرايط طبيعي نشان داد که اين نماتود داراي سه تا چهار اوج جمعيتي در سال، مصادف با ماه هاي ارديبهشت، تير، شهريور و آبان يا اسفند (بسته به تغييرات اقليمي سالانه و دماي خاک) مي باشد. تجزيه رگرسيون تغييرات جمعيت در طي پنج سال نشان داد که رابطه معني داري بين دماي خاک و بارندگي و روند تغييرات جمعيت وجود دارد. بين اين دو عامل، دماي خاک نقش مهم تري در ديناميک جمعيت اين نماتود داشته و در صورت مطلوب بودن اين عامل، بارندگي به عنوان دومين عامل کليدي تاثير معني داري در اين روند دارد.

 نسخه قابل چاپ