بانک مقالات بیماریهای گیاهی

در مزارع نيشکر حومه شهرهاي بابل، بابلسر و ساري در تابستان سال 1383 و 84، علايم يک بيماري جديد به صورت لکه هاي سوخته به رنگ نارنجي تا قرمز روي غلافهاي برگ گياهان بيمار مشاهده گرديد. بيماري مذکور در برخي مزارع تا بيش از 90 درصد بوته ها را مبتلا کرده بود. از بافتهاي بيمار، يک رايزوکتونياي چند هسته اي (10-3) با ريسه هاي نارنجي رنگ جدا گرديد که پس از حدود دو هفته، سختينه هاي بسيار ريز 0.3 X 0.35) ميکرومتر) قرمز رنگي را توليد نمود. دماهاي رشد کمينه، بهينه و بيشينه جدايه ها به ترتيب 32^oC, 10^oC و 40^oC اندازه گيري شد. همه جدايه هاي مورد مطالعه قادر به آناستوموزي آن WAG-Z تشخيص داده شد. بر اين اساس، گونه قارچ Rhizoctonia zeae Voorhees و گروه آناستوموزي آن WAG-Z تشخيص داده شد. در ادامه بررسي، اين گونه از خاک مزارع آلوده نيشکر، غلاف ذرت (Zea mays)، سورگوم جارويي (Sorghum bicolor)، سورگوم علوفه اي (Sorghum vulgare Pers. Sudanense)، مرغ (Cynodon dactylon) و علف عشق مصري (Eragrostis barelieri) نيز جدا و بيماريزايي آنها بر روي ميزبانهاي مربوطه به اثبات رسيد. اين نخستين گزارش از وجود R. zeae در ايران بوده، و گونه هاي گياهي ياد شده، بجز ذرت و قياق، به عنوان ميزبان هاي جديد در ايران معرفي مي گردند.

 نسخه قابل چاپ