بانک مقالات بیماریهای گیاهی

استان گيلان يكي از معدود رويشگاههاي طبيعي درختان شاه بلوط در ايران است و حفظ اين ذخيره ژنتيكي، داراي اهميت بسزايي مي باشد. روي درختان شاه بلوط مناطق جنگلي شفت، رضوانشهر و لاهيجان (استان گيلان)، خشكيدگي شاخه و زوال درختان شاه بلوط مشاهده شد. پس از نمونه برداري هاي متعدد و انجام بررسي هاي مورفولوژيك و بيماري زايي، گونهCryphonectria parasitica  به عنوان عامل بيماري سوختگي درختان شاه بلوط، شناسايي گرديد. از ميان 120 جدايه به دست آمده، 15 جدايه از قارچ C. parasitica، كه نشانه هايي از احتمال آلودگي به ويروس هاي قارچي در برخي از آنها ديده مي شد، از لحاظ خصوصيات پرگنه، توليد آنزيم لاكاز، توانايي پوساندن ميوه سيب، بيماري زايي روي سرشاخه هاي بريده و پاجوش هاي طبيعي، مورد بررسي بيشتر قرار گرفتند. جدايه هاي مورد بررسي از نظر خصوصيات فوق تفاوتهايي را با هم نشان دادند. ميزان رشد خطي پرگنه در جدايه هاي مختلف روي محيط PDA_mt در دماي 25^oC و تاريكي پس از 7 روز 30-87 ميلي متر بود. رنگ پرگنه روي محيط PDA_mt از زرد مايل به نارنجي، نارنجي مايل به قهوه اي تا سفيد متفاوت بود. ميزان توليد آنزيم لاكاز و واكنش جدايه هاي مختلف در دماي 22^oC و تاريكي پس از 7 روز روي محيط TAM متفاوت بود. آزمون هاي قدرت بيماري زايي جدايه ها روي ميوه سيب، سرشاخه هاي بريده و پاجوش هاي شاه بلوط در شرايط آزمايشگاه و طبيعت تفاوتهاي معني داري براي برخي جدايه ها نشان دادند. بر اساس نتايج حاصل از بررسي هاي مورفولوژيكي و آزمون هاي بيماري زايي، سه جدايه در زمره جدايه هاي كم آزار (هيپوويرولانت) قرار گرفتند. اين اولين گزارش از احتمال وجود جدايه هاي كم آزار اين قارچ از ايران است كه مي توانند به منظور مهار بيولوژيك براي اين بيماري در استان گيلان مورد توجه قرار گيرند.

 نسخه قابل چاپ