بانک مقالات بیماریهای گیاهی

نماتد مولد زخم ريشه چاي,1960)  (Pratylenchus loosi Loof مهم ترين عامل خسارت زاي باغ هاي چاي شمال کشور است و سطح زيادي از باغ هاي چاي آلوده به اين نماتد مي باشند. گياه چاي (Camellia sinensis) ميزبان اصلي اين نماتد بوده و در ايران تاکنون فقط از روي اين گياه گزارش شده است. درحالي که، در جهان گياهاني چون مرکبات، سيب، گلابي، به، چمن و چندين گونه علف هرز ميزبانان آن محسوب مي شوند. علف هاي هرز به دليل گسترش زياد و سازگاري که با بوته هاي چاي دارند در اين محصول از اهميت زيادي بر خوردارند. تاکنون حدود 95 گونه علف هرز در باغ هاي چاي گزارش شده، که بين آنها خانواده هاي Poaceae وAstraceae بيش ترين جمعيت را دارند. در اين بررسي، 13 گونه از علف هاي هرز شامل ارزن جنگلي (Oplismenus compositus)، نيلوفر پيچک (Convolvulus sepium)، پيچک صحرايي (C. arvensis)، پنج انگشتي (Potentilla reptans)، آناغاليس دشتي (Anagalis arvensis)، پيربهار کانادايي (Erigeron canadensis)، بند واش خشکزي (Paspalum dilatatum)، بند واش آبزي (P. disticum)، اويارسلام زرد (Cyperus esculentus)، ساس واش (Acalypha austrialis)، تمشک باغ هاي کوهپايه (Rubus fruticosas)، علف چمني (Poa annua) و دم روباهي بلند (Setaria viritis) که داراي بيش ترين فراواني در باغ هاي چاي کشور بودند از نظر ميزباتي به نماتد مولد زخم ريشه چاي مورد آزمايش قرار گرفتند. نمونه برداري در مراحل مختلف فنولوژيکي علف هرز انجام شد. استخراج نماتد از خاک با روش الک و سانتريفوژ (Jenkins ,1964) و استخراج نماتد از ريشه با روش کولن و دهرد (1972، (Coolen and D'Herd، انجام گرفت. در بين علف هاي هرز بررسي شده، آلودگي طبيعي به نماتد مولد زخم ريشه چاي در علف هرز ارزن جنگلي (O. compositus) مشاهده شد. اين نمونه متعلق به روستاي کولچال از روستاهاي توابع سهرستان املش بود که در طول شرقي 50 درجه و 6 دقيقه و 26 ثانيه و عرض شمالي 37 درجه و 3 دقيقه و 28 ثانيه و ارتفاع 132 متر از سطح دريا قرار دارد. شناسايي گونه نماتد در موسسه تحقيقات گياه پزشکي کشور تاييد گرديد. ميزان جمعيت نماتد P. loosi به طور متوسط 70 نماتد در سه گرم ريشه بود و بيتشرين جمعيت نماتد در دوره گلدهي علف هرز مشاهده شد. علف هرز ارزن جنگلي (Basket grass)، گياهي است يک يا چند ساله با ريشه هاي افشان از خانواده گندميان (Poaceae) که توسط بذر تکثير يافته و داراي 10 گونه است. گونه موصوف از علف هاي هرز مهم باغ هاي چاي بوده که خاستگاه اصلي آن ايران مي باشد. اوج رشد رويشي آن اوايل تابستان و موسم گل دهي آن ارديبهشت و خرداد ماه بوده و در ماه هاي شهريور و مهر به بذر مي رود. علف هرز مذکور در شرق نوار چاي کاري ايران داراي بيش ترين فراواني است.

 نسخه قابل چاپ