پاسخ به:بانک مقالات بیماریهای گیاهی
دوشنبه 29 خرداد 1391 9:23 PM
| 4 : بيماريهاي گياهي بهار 1389; 46(1 (پياپي 181)):37-50. |
| اثر اسانس هاي آويشن شيرازي و مرزه و مواد تيمول و کارواکرول بر Fusarium graminearum و داکسي نيوالنول |
| لاهوجي عزيز,ميرابوالفتحي منصوره*,كرمي اسبو روح اله |
| * دانشگاه آزاد اسلامي، واحد دامغان |
|
اثر اسانسهاي آويشن شيرازي و مرزه، و مواد تيمول و کارواکرول بر رشد ده جدايه Fusarium graminearum به روش اختلاط غلظتهاي مختلف آنها با محيط هاي کشت PDA و PDB و اندازه گيري ميزان رشد هيف تيمارها در محيط نيمه جامد و وزن خشک توده ميسليومي در محيط مايع و مقايسه آنها با شاهد آزمايش محاسبه گرديد. اثر مواد فوق الذکر بر ميزان داکسي نيوالنول توليد شده توسط جدايه هاي مذکور، با اندازه گيري ميزان داکسي نيوالنول توليد شده در محيط PDB حاوي غلظتهاي مختلف مواد فوق و مقايسه آنها با شاهد عاري از مواد فوق با روش HPLC+IAC محاسبه شد. غلظت لازم براي بازداري کامل از رشد جدايه هاي مورد استفاده در يکصد ميلي ليتر محيط کشت PDA به ترتيب براي اسانسهاي آويشن شيرازي و مرزه برابر 16و 31.5 ميکروليتر و براي مواد تيمول و کارواکرول 70 و 15 ميکروليتر برآورد گرديد. غلظت مذکور در محيط مايع PDB براي آويشن شيرازي و مرزه به ترتيب 16 و 30 و براي تيمول و کارواکرول به ترتيب 70 و 20 ميکروليتر بود. بيشترين و کمترين کاهش وزن خشک ميسليوم در محيط کشت مايع حاوي اسانسها و مواد موثره فوق الذکر به ترتيب مربوط به جدايه هاي شماره 6 و 50 بود. ميزان داکسي نيوالنول توليد شده در محيط مايع حاوي تيمارهاي آويشن شيرازي، مرزه، تيمول و کارواکرول به ترتيب 84، 89.1، 95 و 86.6 درصد نسبت به شاهد بدون اسانس کاهش يافت. همچنين در هر ميلي گرم ماده خشک ميسليوم در شاهد و تيمارهاي تيمول، کارواکرول، آويشن و مرزه به ترتيب 353.9، 17.9، 27.5، 92.6 و 94.2 نانوگرم داکسي نيوالنول رديابي گرديد، که اين نتايج گوياي تاثير مستقيم اسانسها و مواد موثر مورد مصرف بر ساختار داکسي نيوالنول بود. علاوه بر اين، مواد مذکور به سبب دارا بودن ويژه گي قارچ ايستايي با بازداري از رشد قارچ بطور غير مستقيم نيز بر کاهش توليد داکسي نيوالنول موثر بودند. |
| كليد واژه: اسانس، آويشن شيرازي، مرزه، تيمول، کارواکرول، داکسي نيوالنول، Fusarium graminearum |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
