مقالات بیماریهای پوست

پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست
دوشنبه 29 خرداد 1391  4:17 PM

5 : بيماريهاي پوست زمستان 1383; 8(2 (پياپي 30)):104-109.

پمفيگوس در گيلان: خصوصيات باليني و اپيدميولوژيك در 126 بيمار بستري

صدراشكوري شهريار*,شمس گيلاني جميله,درجاني عباس,علي زاده نرگس,زرگري اميد,معبودي آرش,گلچاي محمدجواد,اكبري دستك اسماعيل

* گروه پوست، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، بیمارستان رازی، بخش پوست

مقدمه: پمفيگوس بيماري تاولي جدي با مرگ و مير قابل توجه براي بيماران، همراه با تحميل هزينه به سيستم بهداشتي به دليل بستري طولاني است. به رغم نادر بودن بيماري در شمال امريكا، يكي از شايع ترين بيماري هاي تاولي ايمونولژيك در كشورهاي آسياي شرقي چون مالزي و چين محسوب مي شود. هدف: هدف از اين مطالعه تعيين خصوصيات اپيدميولوژيك پمفيگوس در شمال ايران بوده است. روش اجرا: 126 بيمار مبتلا به پمفيگوس كه تشخيص آن ها با علايم باليني و آسيب شناسي تاييد شد و بين سال هاي 1380 1374 در بخش پوست بيمارستان رازي رشت بستري بوده اند در اين مطالعه وارد شدند. اطلاعات اپيدميولوژيك از پرونده بيماران استخراج و در برنامه آماري SPSS وارد شد و به كمك آزمون هاي آماري t و chi-square وtest Pearson correlation مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: پمفيگوس ولگاريس شايع ترين نوع (83%) بيماري بود. پمفيگوس فولياسه (16%) و پمفيگوس وژتان (1%) در مراتب بعدي قرار داشته اند. ميانگين سني بيماران 16.4 ± 45.6 سال بوده است و بيماران مبتلا به پمفيگوس ولگاريس با ميانگين سني 16.5 ± 47.2 مسن تر از مبتلايان به نوع فولياسه با ميانگين سني 14.6 ± 37.8 بوده اند (p<0.02) . در مبتلايان به پمفيگوس ولگاريس بين زن و مرد تفاوت سني قابل ملاحظه اي شهود نبوده است، اين در حاليست كه زنان مبتلا به پمفيگوس فولياسه با ميانگين سني 9.6 ± 30.2 سال جوان تر از مردان با ميانگين سني 11.8 ± 51.8 سال بوده اند (p<0.05) . نسبت مبتلايان زن به مرد 1.5 به 1 بود. در حالي كه در پمفيگوس ولگاريس اين نسبت 1.44 به 1 و در مبتلايان به نوع فولياسه 1.85 به 1 بود. در 63% از مبتلايان به نوع ولگاريس شروع بيماري از مخاط دهان بوده است و 72.4 از بيماران در زمان بستري بيماري گسترده جلدي مخاطي داشته اند. بيماري در فصل بهار (32%) بيشتر از فصول ديگر شيوع داشته است. از طرفي طول مدت بستري براي دسترسي به بهبود حداقل 80% ضايعات در مبتلايان به بيماري جلدي مخاطي پمفيگوس، بيشتر از كساني بوده است كه فقط درگيري مخاطي يا جلدي داشته اند (p<0.05). نتيجه گيري: اطلاعات فوق به روشني مشخص كننده لزوم آموزش مداوم گروه هاي پزشكي مرتبط با بيماري فوق (متخصصان پوست، گوش و حلق و بيني، دندانپزشكان، و پزشكان عمومي) به منظور شناسايي به موقع و ارجاع هرچه سريع تر بيماران است. اين امر نه تنها سبب كاهش مرگ و مير و ناتواني و مشكلات بيماران (طي بستري در بيمارستان) مي شود، بلكه كاهش هزينه هاي بستري و درمان براي بيمار و سيستم بهداشتي را مي تواند به دنبال داشته باشد.

كليد واژه: