مقالات بیماریهای پوست

زمينه و هدف: سال هاست که کوتاه ترين زمان بهبودي زخم ها توجه محققان پزشکي را به خود جلب کرده است. اين مطالعه اثر مصرف موضعي فني توئين، سيلورسولفاديازين و استروژن به تنهايي و نيز ترکيب توام آنها را در ترميم زخم، مورد مطالعه و مقايسه قرار داده است.
روش اجرا: مطالعه روي 30 رت نر آلبينو، با وزن متوسط 110 تا 150 گرم که در شرايط يکسان نگهداري شده اند صورت گرفته است. حيوانات در 6 گروه 5 تايي تقسيم و هر حيوان در قفس مخصوص به طور جداگانه نگهداري و در پشت گردن هر حيوان زخمي مدور با قطر تقريبي 2 سانتي متر مربع ايجاد شد. روزانه روي زخم ها از ترکيب هاي ذيل ماليده شد. در گروه 5 تايي اول (شاهد) روي ضايعه ها هيچ دارويي گذاشته نشد. در زخم هاي گروه دوم کرم سيلورسولفاديازين 1%، در زخم هاي گروه سوم، کرم فني توئين %1، در گروه چهارم، کرم استروژن کونژوگه %0.06، در گروه پنجم، ترکيب توام کرم سيلورسولفاديازين و کرم فني توئين و در زخم هاي گروه ششم، ترکيب کرم سيلورسولفاديازين و کرم استروژن کونژوگه ماليده شد. از روز ايجاد زخم تا 28 روز، زخم حيوانات پيگيري شد. آخرين روز بهبودي کامل زخمها در حيوانات مورد مطالعه، روز بيست و يکم بود. اندازه سطح زخم در روزهاي اول، سوم، هفتم، چهاردهم و بيست و يکم تعيين و يادداشت شد و در پايان، روند بهبودي مورد ارزيابي و مقايسه قرار گرفت.
يافته ها: در ترميم زخم هاي ايجاد شده، استروژن موضعي به تنهايي و فني توئين توام با سيلورسولفاديازين بيشترين اثر و ترکيب توام استروژن با ترکيب هاي ديگر و فني توئين به تنهايي کمترين اثر را نشان دادند اما اختلاف آنها از نظر آماري معني دار نبود.
نتيجه گيري: اگر چه کاربرد استروژن تنها و فني توئين توام با سيلورسولفاديازين اثر ترميمي بيشتري داشتند ولي با بقيه ترکيب هاي مزبور و مصرف توام آنها اختلاف معني داري نداشتند. به نظر مي رسد که اثر مفيد اين ترکيب ها در ترميم زخم هاي انسان نيز مورد پرسش بوده و نياز به مطالعه اي با حجم بالاتر دارد.

 نسخه قابل چاپ