مقالات بیماریهای پوست

زمينه و هدف: درماتوزهاي پورپوريك پيگمانته اختلال هاي مزمن و عود كننده اي هستند كه تاكنون هيچ درمان استانداردي براي آن ها پيشنهاد نشده است. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير پنتوكسيفيلين بر ضايعه هاي درماتوزي پورپوريك پيگمانته صورت گرفت.
روش اجرا: در اين كارآزمايي باليني، 35 بيمار مبتلا به درماتوزهاي پورپوريك پيگمانته مراجعه كننده به درمانگاه پوست بيمارستان حضرت رسول (ص) از سال 1380 تا 1384 به طور تصادفي در دو گروه دريافت كننده پنتوكسيفيلين 400) ميلي گرم سه بار در روز و دارونما (نرم كننده موضعي خنثي) قرار گرفتند و بعد از هشت هفته تاثير مداخله بر اساس معيار: بهبودي كامل = ناپديد شدن همه علايم و نشانه ها، بهبودي نسبي = حداقل %50 كاهش در علايم پوستي، بيماري پايدار = كم تر از %50 تغيير در علايم و نشانه هاي باليني، بي تاثير بودن = بدون تغيير در علايم و نشانه ها مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: در پايان هفته هشتم ضايعه هاي هيچ كدام از 15 بيمار دريافت كننده دارونما بهبودي پيدا نكرد و در 18 نفر از 20 بيمار دريافت كننده پنتوكسيفيلين نيز در ضايعه ها بهبودي مشاهده نشد. در يك بيمار مبتلا به ليكن اورئوس، ضايعه ها به طور كامل محو شد و در بيمار ديگر مبتلا به بيماري شامبرگ ضايعه ها بعد از هشت هفته درمان با پنتوكسيفيلين از بين رفت ولي چهار هفته بعد مجددا عود كرد. شدت و وسعت ضايعه ها در هيچ كدام از دو گروه بدتر نشد و عوارض جانبي مربوط به دارو نيز در بيماران مشاهده نشد.
نتيجه گيري: ميزان پاسخ دهي با پنتوكسيفيلين در مبتلايان به درماتوزهاي پورپوريك پيگمانته از لحاظ آماري تفاوتي با دارونما ندارد.

 نسخه قابل چاپ