مقالات بیماریهای پوست

زمينه و هدف: ضايعه هاي پوستي مزمن از عوارض نسبتا شايع و ديررس مسموميت با سولفور موستارد (خردل) هستند كه در جانبازان شيميايي جنگ تحميلي سبب علايم فراواني از جمله خارش، سوزش و خشكي پوست مي شوند. خارش، شايع ترين شكايت پوستي در مرحله مزمن است كه بود يا نبود آن تاثير فراواني در كيفيت زندگي مصدومان ايجاد مي كند. در اين پژوهش به بررسي ميزان اثربخشي تركيب موضعي فنول %1 و منتول %1 در جانبازان شيميايي (به خصوص روي خارش) و مقايسه اثر آن با پلاسبو پرداخته شد.
روش اجرا: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني تصادفي دوسو كور بود كه روي مصدومان شيميايي اي صورت گرفت كه دچار خارش پوستي ناشي از سولفور موستارد شده بودند. 80 نفر از اين جانبازان به صورت تصادفي به دو گروه 40 نفري تقسيم شدند كه يك گروه با تركيب موضعي فنول %1 و منتول %1 و گروه ديگر تحت درمان با دارونما به مدت 6 هفته تحت درمان قرار گرفتند و نتايج حاصل از درمان بر اساس سيستم درجه بندي خارش ارزيابي شد.
يافته ها: ميزان خارش در گروه دارو بعد از درمان با ميزان خارش در گروه دارونما كاهش معني داري داشت (P=0.026).
نتيجه گيري: استفاده موضعي از تركيب فنول %1 و منتول %1 در درمان خارش ناشي از سولفور موستارد در جانبازان شيميايي داراي تاثير قابل توجهي است.

 نسخه قابل چاپ