مقالات بیماریهای پوست

زمينه و هدف: پمفيگوس و ولگاريس شايع ترين بيماري تاولي در ايران و بسياري از کشورهاي آسيايي به شمار مي رود و به طور عمده پوست و غشاهاي مخاطي را در گير مي کند. در اين مطالعه نظريه هاي متخصصان آسيايي پوست در مورد روش هاي تشخيصي درمان اين بيماري مورد بررسي قرار گرفته است.
روش اجرا: پرسش نامه اي حاوي پرسش هاي مربوط به طول مدت تجربه کاري در زمينه تشخيص و درمان بيماري پمفيگوس و ولگاريس، تعداد بيماراني ک تا کنون تحت درمان قرار داده اند، و روش هاي تشخيصي و درمان تنظيم و براي 29 متخصص پوست (23 متخصص ايراني و 6 متخصص از کشورهاي هند، کويت، ترکيه و بنگلادش) با حداقل 5 سال تجربه در اين زمينه و پذيرش حداقل 5 بيمار جديد در سال ارسال شد و از سوي آن ها تکميل و بازپس فرستاده شد. سپس داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 11.5 آناليز شد.
يافته ها: 79.3% اين متخصصان زمان مراجعه بيماران را در 6 ماه اول شروع علايم ذکر کردند. مشخص شد که 65.5% افراد براي تاييد تشخيص بيماري از هيستولوژي و روش direct immunoflurescence استفاده مي کنند. هم چنين تمام متخصصان، درمان را با تجويز کورتيکواستروييد شروع مي کنند، 48.3% دوز اوليه حداقل 2mg/kg/d را ترجيح مي دهند و 89.7% تجويز يک داروي سرکوب گر ايمني به همراه کورتيکواستروييد را اولين قدم درماني خود ذکر کردند. هم چنين مشخص شد که 82.8% از متخصصان از آزاتيوپرين به عنوان انتخاب اول داروي سرکوب گر ايمني استفاده مي کنند.
نتيجه گيري: در بين متخصصان با تجربه پوست در زمينه تشخيص و درمان بيماري پمفيگوس و ولگاريس نظريه هاي متنوعي به چشم مي خورد که لزوم مطالعه هايي با حجم نمونه بالا را براي دست يابي به استانداردهاي مشخص در حيطه تشخيص و درمان بيماري مطرح مي کند.

 نسخه قابل چاپ