مقالات بیماریهای پوست

زمينه و هدف: مقاومت به ترکيب هاي آنتي موان 5 ظرفيتي و عوارض اين داروها در درمان سالک، نياز به داروي جايگزين موثر را نشان مي دهد. هدف از اين مطالعه مقايسه اثر آزيترومايسين خوراکي و گلوکانتيم سيستميک در ليشمانيوز جلدي بود.
روش اجرا: 47 بيمار مبتلا به سالک مراجعه کننده به درمانگاه پوست بيمارستان قايم (عج) مشهد به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. 20 بيمار (با 29 ضايعه) با آزيترومايسين خوارکي روزانه 500 ميلي گرم به مدت 5 روز متوالي در ماه و به مدت 4 ماه و 27 بيمار (با 58 ضايعه) با گلوکانتيم سيستميک روزانه 60mg/kg و به مدت 20 روز تحت درمان قرار گرفتند. گروه آزيترومايسين به طور ماهانه و گروه گلوکانتيم سيستميک در انتهاي درمان و سپس 1.5 ماه بعد از درمان مورد معاينه قرار گرفتند.
يافته ها: در پايان مطالعه، 10.3% ضايعه ها در گروه تحت درمان با آزيترومايسين بهبود کامل، 27.6% ضايعه ها بهبودي نسبي يافته و 62.1% بهبود نشان ندادند. در حالي که در گروه تحت درمان با گلوکانتيم سيستميک 34.5% ضايعه ها بهبودي کامل و 13.8% بهبودي نسبي يافته و 51.7% بهبود نيافتند (P=0.036).
نتيجه گيري: در درمان ليشمانيوز جلدي، گلوکانتيم سيستميک بر آزيترومايسين خوراکي ارجح است. تفاوت نتيجه مطالعه حاضر نسبت به مطالعه هاي پيشين مي تواند به سوش هاي متفاوت انگل مربوط باشد که به مطالعه هاي In Vitro نيازمند است. از سوي ديگر شايد به توان با طولاني تر کردن دوره درمان با آزيترومايسين خوارکي، نتايج باليني قابل قبول تري به دست آورد.

 نسخه قابل چاپ