مقالات بيماريهاي پستان ايران

مقدمه: مقاله حاضر با هدف بررسي رابطه بين کيفيت زندگي و اميد به زندگي در بيماران زن مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحي صورت پذيرفت.
روش بررسي: نمونه پژوهش شامل 100 زن مبتلا به سرطان بود که بعد از گذشت 2 سال از عمل جراحي جهت کنترل بيماري هر سه ماه يک بار به پزشک متخصص انکولوژي مراجعه مي کردند. سن بيماران در محدوده 50-35 سال قرار داشت. فرضيه پژوهش اين بود که بين کيفيت زندگي و اميد به زندگي رابطه معني داري وجود دارد. طرح پژوهش توصيفي- تحليلي بود. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه 1- پرسشنامه اميد اسنايدر (10 سوال) با جهت گيري مثبت و منفي که ضريب پايايي آن با استفاده از آلفاي کرونباخ 0.70 و ضريب پايايي پس از يک ماه 0.74 محاسبه شد. 2- مقياس کوتاه ارزيابي کيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني(WHOQOL-BREEF)  با 26 سوال در ابعاد سلامت جسماني، رواني، اجتماعي و محيط زندگي بودکه اعتبار آن 0.78 برآورد گرديد. آزمون هاي آماري مورد استفاده آمار توصيفي و استنباطي (همبستگي و رگرسيون) بود.
يافته ها و نتيجه گيري: داده هاي پژوهش حاکي از رابطه مثبت و معني دار بين اميد به زندگي و کيفيت زندگي بود. بدين صورت که هر چه اميد به زندگي بالاتر، کيفيت زندگي نيز مطلوب تر خواهد بود و بالعکس. در نتيجه توان پيش بيني کيفيت زندگي بهتر از روي اميد به زندگي نيز وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ