مقالات بیابان

منطقه پژوهش يک پلايا در 45 کيلومتري جنوب سمنان است که آبهاي سطحي و زيرزميني بلندي هاي خوريان، ملحه، کبوده، عرشه، انجيلو، چاه حسيني و چاه شيرين به آن زهکشي مي شوند. براي تعيين نوسانات سطح سفره آب پيرامون اين پلايا، ده چاهک در دو سوي جاده معدن نمک در رخساره هاي مختلف حفر گرديد. در خلال هر ماه (بيستم) تغييرات سطح ايستايي نسبت به نقطه ثابتي که در لبه هر چاهک تعبيه شده بود، اندازه گيري شد و هيدروگرافهاي هر چاهک رسم گرديد. همچنين ميزان نوسانات ماهانه سطح آب در هر چاهک نسبت به شهريور بدست آمد و مشخص شد نوسانات سطح ايستايي در رخساره هاي مختلف تنها به تبخير بستگي نداشته، بلکه عوامل ديگري همچون بافت خاک، تخلخل و نفوذپذيري، توپوگرافي، شيب هيدروليکي، ميزان املاح و ديگر عوامل هيدرولوژي و هيدروژئولوژي نقش داشته اند. بر اساس نتايج حاصله بيشترين بالا آمدگي سطح آب در ده چاهک +6.2 سانتي متر (ارديبهشت) و مناسب ترين زمان براي کاشت گياهان هيدروفيت و هالوفيت مي باشد که نياز آبي خود را از مخزني تامين مي کنند . همينطور متوسط بيشترين افت سطح ايستابي -8 سانتي متر (آبان) مي باشد. اگر چندين سال اين وضعيت در آبان ادامه يابد، براي گياهان هيدروفيت و هالوفيت زمان بحراني است زيرا بيشترين افت سطح آب در اين ماه رخ داده است. مقدار متوسط کاهش سطح ايستابي ده چاهک در خلال يکسال 6.5 سانتي متر است و حجم آبي که در 14 هکتار (محدوده پژوهشي) کاهش پيدا کرده است برابر 455 متر مکعب مي باشد که احتمالا نشان مي دهد منطقه در دوره خشکسالي قرار دارد.

 نسخه قابل چاپ