مقالات بیابان

به منظور بررسي عوامل موثر در پراکنش تيپ هاي گياهي و مطالعه وضعيت کيفي و کمي و روابط آنها با خصوصيات خاک، اين پژوهش در پلاياي سيرجان واقع در جنوب غربي استان کرمان انجام شد. حوزه مورد مطالعه از نظر زمين شناسي يکي از قديمي ترين حوزه هاي فلات مرکزي ايران است و سازندهاي بسيار قديمي تا جديد از پرکامبرين تا هولوسن را در برمي گيرد. مساحت حوزه مورد نظر حدود 274194 هکتار است. بعد از مشخص کردن محدود پلايا به کمک عکس هاي هوايي و نقشه هاي توپوگرافي، مطالعه پوشش گياهي به روش پلات گذاري در امتداد ترانسکت انجام شد. همچنين جهت مطالعات خاکشناسي، پروفيل هايي در تيپ هاي گياهي حفر و خصوصيات خاک از نظر بافت، اسيديته، هدايت الکتريکي، ماده آلي، آهک، گچ، سديم، پتاسيم، کلسيم، سولفات و بي کربنات اندازه گيري شد. نتايج نشان مي دهد که از مرکز پلايا به سمت ارتفاعات، در کليه جهات پلايا عمق سفره آب زيرزميني افزايش، هدايت الکتريکي خاک کاهش و تغييراتي در ميزان آنيونها و کاتيونهاي خاک پديد مي آيد. به علاوه، بافت خاک سبکتر مي شود و همچنين پايداري ساختمان خاک نيز بهبود مي يابد. اين تغييرات سبب شده است که تيپ هاي مختلف گياهي از حاشيه پلايا به طرف ارتفاعات بصورت چند نوار استقرار يابند. بطوريکه در حاشيه مرطوب از مرکز پلايا به طرف خارج تيپ هايHalostachys strobilaceum Halocnemum belangriana ، Tamarix passerinoides، Seidlitzia rosmarinus -Salsola sp. و Seidlizia rosmarinus-Artemisia sieberi مشاهده مي شود. بعد از حاشيه مرطوب نيز بترتيب تيپ هاي Artemisia dieberi-Zygophyllum eurypterum و Artemisia sp.-Astragalus sp. قرار دارد. بنابراين در اين منطقه دو عامل شوري و عمق سفره آب زيرزميني از مهمترين عوامل استقرار تيپ هاي گياهي محسوب مي شوند.

 نسخه قابل چاپ